Cocukken yaşadığımı hatırladığım, hatırladığımda bile tum yaşam enerjimin cekildiği, icimde dinmek bilmeyen, kanayan koca bir yara olan, kimseye anlatamadığım, cocukluğuma dair sadece o olayları hatırladığım başka bişey hatırlayamadığım bir cok olay var. Mesela 4-5 yaşlarındayım 4-5 yaşlarında olduğumu biliyorum sadece o olayı yaşadığımı hatırlıyorum başka bişey hatırlayamıyorum. Beni dunyaya getiriyorlarsa neden yalnız, savunmasız bıraktılar da ben hala 30 yıldır hafızama mıh gibi cakılı travmalarla yaşıyorum, uyumadan once aklımda ruyalarımda aklımda uyanır uyanmaz aklımda. Yaşım ilerlese de ben hala savunmasız kucuk kız cocuğuyum başıma gelenleri duşunmekle geciyor omrum. Bazen intihar etmek istiyorum belki olunce unuturum diye sonra belki bir gun olmedende unuturum diye sabrediyorum. Yaşadıkları sadece bunlarlada sınırlı kalmayıp hic başı okşanmamış hic kendisine oyuncak alınmamış devamlı hırpalanmış dovulmuş surekli aşağılanmış hic sevilmemiş bir cocuğum. Nekadar buyusemde ben hala kendimi o caresiz kucuk kız cocuğu gibi hissediyorum. Psikiyatrist, psikolog, meditasyon, namaz denemediğim yontem kalmadı. O cocuğu birturlu iyileştiremedim...