Merhaba arkadaşlar şuan goruştuğum birisi var seviyoruz birbirmizi ikimizde 27 yaşındayız 3 aydır goruşuyoruz beni cok seviyor değer veriyo bi gun bile incitmedi daha oncesinden de tanıyoduk birbirimizi hep isteyen biriydi daha yeni kabul ettim aynı mahallede oturdugumuz icin ailelerde tanışıyor babalarımız cocukluk arkadaşı sormak istediğim babası alkol alıyor biraz daha rahatlar bize gore annem biliyor goruştuğumuzu istemiyor babamn da istemeyecgni soyluyor ve şuan isteyen başka bi gorucu var onunla goruşmemi istiyor ben gorucu usulu evlenmekten yana değilim inanılmaz bi baskı altındayım sevdiğim cocuğa soyledim oda ailesyle konuşmuş isteyecek durumda olmadıklarnı soylemiş ailesi maddi acıdan ve biraz zaman gerektiğini soylemiş buyuzdende baya tartıştık sevdiğimle ayrılma noktasına geldik o vazgecmedi.Kendisi de calışıyor belli bi birikimide var ailesine muhtac değil yani ama ailesinin rızasıyla olmasını istiyor oda.Artık gelip isteyin diyemem gurur yaptım ve de kucuk bi yerde yasadıgımız icin akrabalar falan da aileme baskı yapıyo kızın evde kaldı diye okadar uzuluyorum ki bugun halam bana artık nezaman evleneceksin diyip laf sokup ustume guldu ağlamamak icin kendimi zor tuttum.Her kafadan bi ses cıkıyor dayanamıyorum universite mezunuyum başka bi şehire yerleşip orda calışmak hayatımı devam ettirmek istiyorum bazı şeyler hal olana kadar icim okadar dolu ki cok zor şeyler atlattım ama artık hicbişeye dayanacak gucum kalmadı ailem arkamda olacak bi aile değil hayatta duşundukleri tek şey erkek evlatları ve eşi.Kız cocukları cok değersiz goruluyor bazı toplumlarda bunu aşamıyoruz gercekten..