Merhaba arkadaşlar...
Ben 33 yaşında eşimden başka kimsesi olmayan biriyim...
Ikimizinde ailesi uzakta..
Annem ailem beni daha karnındayken istememis zaten.. cocukluğum cok zor gecti bu yuzden... neden kız oldum diye istemediler beni.. eşimi tanıdıktan sonra başka şehire taşınıp evlendik beni istemeyeni ben hic istemem hesabi...
Işler umduğum gibi gitmedi yaşadığım yerde 7 yıldır yaşıyorum komşular merhaba diyip geciyor kimsem yok hala.. burda herkes ailesi ile goruşuyor kimse kimseye gitmiyor...
Arkadaş edindim hepsi beni kullanmak icin istedi arabam var diye oraya gotur buraya gotur.. kullandılar hep.. bide cocuk mevzusu yuzunden herkesten uzaklaştım surekli sorup canımı sıkıyorlar... cocuğum olmuyor diye...
Ben artık ben olmaktan cıktım hic bir yere gitmek istemiyorum şu saat oldu hala yataktayım kalkmak bile gelmiyor icimden...
Kedilerim var sadece onlarla zaman geciyor..
Iliklerime kadar yalnızlığı yasıyorum hic iyi değilim benim halim nolacak bilmem...
Oturup da sohbet edeceğim kimsem yok..
Allahtan başka hic kimsem yok...