Herkese merhaba ve iyi geceler. Muhtemelen en genc uyelerden biriyim. Biraz kendimden bahsetmek istiyorum size. Bu şekilde mevzuyu cok daha geniş bir acıdan, daha iyi bir şekilde değerlendirebilirsiniz. Ben 19 yaşındayım. Uc ay once evlendim. Eşimi her şeyden cok seviyorum. Onun da beni her şeyden cok sevdiğine eminim. Ama benim mutluluğum aileme, ozellikle babama yetmedi. Ve sırf eşimin siyasi goruşleri farklı diye ona tanışmak icin bir fırsat bile vermedi. Beni en mutlu gunumde yalnız bıraktı. Maddi ve manevi olarak ne babam vardı yanımda ne annem. Zaten daha oncesinde yanlış davranışlarından oturu evden ayrılıp arkadaşımın yanına gitmiştim. Ustune duzelmeyip daha da sacma davranışlarda bulundular. Ben de hayatımın aşkını sectim. Lutfen linc etmeyin; anne gibi anne, baba gibi baba olan ebeveynlerim olsa onları bırakmazdım. Ama ben sırf siyasi goruşu farklı diye bir insana tanımadan hakaret eden bir ailedense beni hep koruyup kollayan eşimle mutlu olmayı sectim. Ama her zaman maddi yonden eşime katkıda bulunamadığım icin ağladım da, uzuldum de. O hic sorun etmedi. Aksine o bana destek oldu. Ben calışınca odeyeceğim desem bile tatlı tatlı kızdı. Vesselam, her şey bir anda olduğu icin ben yaşadığım şehirden eşimin yaşadığı şehre geldim. Kayınvalidemin evinde yaşamaya başladım. Kayınvalidem uc aylığına yazlığa gitti, eşimle ikimiz de kışlık evde kalmaya devam ettik. Onlar gelene kadar kira odemektense, boş evde yaşamak daha mantıklıydı. Ama kayınvalidem ozunde iyi bir kadın olmasına rağmen bazen gıcıklık yapabiliyor. Gecen eve uğradığında benim isteyerek yapmadığım şeylere kızdı ve ciddi kavga etti eşimle annesi. Eşim benim yanımda oldu tabii ki ve gitmekle rest cekti. Annesi ozur diledi sonra olay tatlıya bağlandı. Ama ben zaten uc aydır diken ustundeyken bir de boyle bir olay yaşamamız paranoyak etti beni. Her neyse, biz balayındayken yavru bir kedi bulup onu eve getirdik. İki ay sonra eşim iş yerinin onunde bir yavru kedi alıp getirmiş. İki şirin kedimizin yaramazlıklarıyla baş etmeye calışırken tam da haftaya kendi evimize taşınacakken kedilerden biri stor perdeyi yırttı. Eşim cok ama cok kızdı, hatta biz tartıştık biraz cunku ben istemiştim kediyi cok. Başkasına sahiplendirelim falan dedi. Ama ben istemiyorum ki kedilerimi bırakmayı. Onlar da bizi ozler zaten. Ama yepyeni mobilyalar alınacak, eve gecince onları da mahvederlerse ne yapacağız? Zaten maddi olarak şimdilik bir şey gelmiyor elimden. Yapayalnızım, kimsem yok kendi tarafımdan. Kedilerim en azından eşim işteyken bana arkadaş oluyorlar. Onları gondermek istemiyorum. Eşimden kedi icin vazgecmek ya da cok ciddi kavga etmek de istemiyorum. Eşyalara zarar gelsin istemiyorum. Kayınvalidemin eşime de bana da laf soylemesini istemiyorum. Perde masrafını eşimin odemesi de beni cok uzuyor. Her şey cok ust uste geliyor şu anda. Kafanızı şişirdiğim icin ozur dilerim. Ağlamaktan uyuyamadım, belki dertleşebileceğim birileri olur diye yazdım...