Kızlar biliyorum bu konulardan coğumuz cok sıkıldık.. ama şu an o kadar cok dertleşmek istiyorum ki.. yaşım 30 . Bu yaşa kadar evlenmedim cunku oyle istedim.. ozgurluğume duşkun biriyim ve seciciyim.. yani benim şu ana bekar olmam kendi secimimdi.. Bu evlilik fikrini yeni yeni duşunmeye başladım ben kendi icimde son bir senedir falan ... Aslında bu konuda ailemden cok aşırı bir baskı yemiyorum ama ciddi bir psikolojik şiddet abim tarafından var.. Her tartıştığımızda sanki bu benim zayıf yanımmış gibi bana aynen şunları soyluyor Bu arada en son dun tartıştık o yuzden hala cok ofkeliyim.. diyor ki : Sen de evde kaldın ! seni bu yaştan sonra kim alır ! 80 yaşına geldiğinde hala o koltukta oyle elinde telefon boş boş oturuyor olursun!!! Bana bunları soyluyor inanabiliyor musunuz ve kendisi işsiz, bana bunları soyluyor.. Ben de o zaman dedim ki sen de git iş bul boş boş oturmak zorunda mısın.. tartışma boyle buyudu ve hem suclu hem guclu kendisi başlattı ve şu an bir de ustune konuşmuyor benimle beyfendi.. konuşmasa konuşmasın cokta onemli değil.. yani ben bunu anlatamıyorum ya ya zannediyor ki bu yaşıma kadar hicbir erkek benim suratıma bakmadığı icin ben bekar kaldım ... Cok şukur eli yuzu duzgun boylu poslu bir kızım .. tek eksiğim şu anda bir işimin olmaması Buda buyuk bir eksiklik galiba ... yani benim olayım evlilik odaklı olsaydı emin olun şimdiye 10 tane koca! Eskitirdim...taliplerim olmadı değil..cok oldu.. Ben istiyorum ki anlaşabileceğim, beraber iyi vakit gecirdiğim,enerjimin uyduğu ve birazcıkta beğendiğim birisi olsun ... Dediğim gibi bu fikri yani evliliği zaten son bir senedir duşunuyorum oncesinde duşunmuyordum bile beni korkutan bir olaydı.. cok kırgın ve kızgınım gercekten ve bunu surekli yapıyor.. surekli.. Yani yemin ederim alıp başımı gidesim var.. Sırf bu sacma sapan lafları yuzunden onume ilk cıkanla hadi evlenelim deyip bunada ne haber hani ben evde kalıyordum diye okkalı bir laf atasım var..