Yillar once universiteden sonra tam anlamıyla memur olabilmek icin 2 yıllık bir staj yapmam gerekiyordu (yurtdisinda yaşıyorum ayraca Turkcem icin kusuruma bakmayın hic Turkiyede yaşamadım). Maalesef mobbing yuzunden bu staja devam edemedim, o kadar haksizliga uğradım ki. Psikolojim cok bozulmuştu, o kadar hakaret asagilanma vs her gun ağlayarak eve geliyordum. Sokağa dusecek duruma gelmiştim neredeyse cunki bu tamamlanmadan ise alınmıyor insan. Uzun issizlik doneminden sonra daha sonra Allah yuzume baktı ve is konusunda şansım acildi. O kadar kotu seyler yaşadım ki bu konu uzerine hickimseyle konuşmadım bile ve icimde hep tasidim. Bu konuyla alakalı konuşmak isteyenlerin laflarını agizlarina bile tiktim hic bahsini bile acmadım. neden devam etmedin neden soyle boyle diye sorular sanki kime neyse. Daha sonra suanki birlikte oldugum adamla tanistim. Ve o da ayni seyleri yasamisti (ben bir şey anlatmadan o anlattı) ve ben konudan kacınca farketti "sende durumlar nasıl sen bitirdin mi? diye ustume geldi kacinci kez. Bir seyi cok istersiniz de biri engel olur ya iste o duyguyu yaşıyordum. Icimde kaldı. Boğazım duğumlenerek anlatıyordum zar zor yasadiklarimi. Ve o butun sınav haklarını kaybetmiş, mahkeme ile son bir hakkini almış suan da onun sınavına hazirlaniyor. Surekli benim o zor donemde yasadigim mevzulardan durumundan bahsediyor ve bunları dinlerken bile bana iskence gibi geliyor cunki daha ustesinden gelemediğim bir sey. Bana zaman lazim yaralarım sarılsın diye...Yogun bir sınav hazirligi icerisinde ve gundemimiz surekli bu. Ona bu durumu anlattım surekli bunu konuşmayalım bak boyle boyle kendimi iyi hissetmiyorum yasadiklarim aklıma geliyor dedim. Resmen baska mevzu konuşamaz olduk, tum gun konuymayip sırf bu konu konuşuluyor. Ha yardıma vs yazdiklarini okumak veya birlikte calışmak icin hayır demedim o konuda seve seve yardimci olurum fakat her gun bu mevzuyu konuşmak istemiyorum irdeleye irdeleye (bana su su haksizlik yapilyior bana su bu yapılıyor gibisinden sikayet tarzı seyler). Beni gercekten cok yoruyor ve muthiş bir basagrisi cekiyorum her defasında ayraca nefesim bile daralıyor. Bana ne dedi biliyormusunz? "Sen de o zaman baska meslekten birini secseydin, hem sen bunun ustesinden gelmeyerek bana anca kostek oluyorsun" dedi. Neden bana kostek oluyorsun dedi anlamadım aciklamasini istedim hep baska yone cekti. Oysaki beni bu iliski icin ikna etmek icin pesimden aylarca kosan kendisiydi ne alakaysa mesleğe gore secmek felan zaten kendimde bu isle meşgulum? Gucume gitti. "Ben sana yardimci olacagimi ama her gun bu konuları haksizliklari iredeleye irdeleye konuşmamızın gereksiz oldugunu demistim" dedim. Neymiş guya benim iyiliğim icin diyormuş. Psikologa gitmeliymişim yazik ediyormuşum kendime. Yani sadece duygusallasiyorum ve bana yaşatılanlar aklıma geliyor. Bu kadari da normal değilmiş de bana sorunlu biriymişim gibi muamele ediyor neymiş ozguvenimi etkiliyormuş. Oysa ki meselenin cozumu basit sadece irdelemiycez bu konuyu. Beni rahatsız eden bir şey uzeri hergun hergun 2- 3 saat konuşmak zorundamiyim? oyle az da degil yani. Zaten benim yaralarım kapanmamisken beni stres topu olarak kullandigindan şupheleniyorum. Kendinin beğenmediği bi konu olunca "dinlemek zorundamiyim demesini biliyor ama bana gelince aynisini yapıyor. Sizce ne yapmalıyım? Telefon felan edip arardım ama teli sessize aldım inanin hic goruşmek felan istemiyorum ama kesin o arar. Nasıl bir tavır takinmaliyim?