Merhaba arkadaşlar. İlişkimde 3. yılımızdayım. Ben 22 sevgilim 23 yaşında.
İlişkimizin ilk ayları cok iyiydi, doğru insanı bulduğumu duşunuyordum. Birbirimize olan tavrımız, sevgimiz, saygımız vs... her şey olması gerektiği gibiydi.
5. ayımıza kadar her şey guzeldi fakat eski sevgilisi tam bir psikopattı. Yapılabilecek her turlu pisliği yapmaya calıştı. Ben izin vermedim. Onun yuzunden benden onceki tanıştığı kişilerle sevgili olamamış. Ben kendimi ve onu korudum resmen ve onu bu beladan kurtardım. 5. ayımızdan sonraysa yaşadığı maddi sıkıntılardan dolayı hayatı kotuye gidiyordu bana karşı tavrı bozuldu mutsuzlugu yuzunden. Hic mantığıma uymayacak şekilde ve zıt davranmaya başladı. Hem bunları yaşamak, hem onun bozulan tavrı beni o donem cok yıprattı ve uzerine maddi, ailevi sıkıntılarım eklenince psikolojim bozulmaya başladı.
Psikolojimin bozuk olduğu donem ona karşı cok sert, acımasız ve duygusuz davranıyordum. Duzeltmek icin cok kez konuştuk, uğraştık. Birbirimize her şeyin eskisi gibi iyi olacağına dair sozler verdik. O sozunu tutmayınca bende tutmuyordum. Dahada ustune gittim her konuda. Abartılarım oldu. Bir sure dayanabildi sonrasında ayrılık yaşadık. Hatalarımın farkına vardım ve psikolojik yardım almaya ikna oldum. İlac tedavisine başladığımı soyleyince barıştık. Her şeyin duzeleceğine, eskisi gibi olabileceğimize dair bir umuttu bu bizim icin.

Eskiye kıyasla ben daha iyiyim fakat onda yarattığım tahribat gecmek bilmiyor. Elimden gelen her şeyi yaptım hatalarımın telafisi icin uğraştım, gonlunu hoş tutmaya calıştım. Fakat en ufak olayı buyuten, hatasını kabul etmeyen, kıran, kırdığında gonul almayı bilmeyen, kırdığını kabul etmeyen kısacası verdiği sozleri tutmayan birisi var hala benim karşımda. Onun hic mi hatası olmadı sanki, elbet oldu fakat ben kindar biri değilim kolay affederim ve kolay unuturum. O ise unutmaz her fırsatta gozume batırır, ısıtıp onume koyar. Diyeceksiniz neden hala daha birliktesiniz, ilişkiniz cekilmez hal almış vs...
Bu zamana kadar ona hic konduramadım aslında, hep her şey icin kendimi sucladım. Onu cok seviyorum fakat artık o kadar yoruldumki uzaklaşmaya başladım ister istemez. Gormem gerekeni iyisiyle kotusuyle gormek icin kafa yordum. Beni sevdiğini hissediyorum, yan yana geldiğimizde kavga, tartışma olmadığı surece hala cok iyiyiz ilgimizi şefkatimizi sevgimizi sunuyoruz birbirimize. Benim icin en onemli olan şey sadakattir bir ilişkide. Bana o guveni verdi. Zor oldu ama kazandı guvenimi. Tek bir kusurunu gormedim. Bu sebeplede ona minnetle bağlıyım. O kadar yıpratan, yoran şeyler yaşadık ama bu yuzden birbirimizi bırakamıyoruzdur belkide cunku cok sadığız birbirimize.

Bu ilişkide ben, sevgilimin eskisinin yaptığı şeylerin faturasını odeyen kişi oldum gibi geliyor bazen. sutten ağzı yanan yoğurdu ufleyerek yer misali. Hic ona oldugu gibi toleranslı olmadı bana. Ona oldugu kadar destekte oldugunu sanmıyorum bana.
Bence benim psikolojimin bozuk olduğu donemde yaşattıklarım bunlar ve buraya yazamadığım yuzlerce sorunumun yansıması / dışa vurumuydu. Bu şekilde gercekleşmesi benim hatam olduğu icinde duzeltmek icin elimden geleni yaptım ve yapıyorum ama elde var sıfır.

Sadece koca ilişki boyunca tek hataları olan kişi benmişim gibi, bir şarta bağlıymışımda eğer benden beklenileni yapmazsam bitirirmiş gibi. Beni kaybetmekten korkmuyor gibi...
Neden ben bu kadar cok cabalarken o beni bir konuda kırsa dahi kırdığını kabul edemiyor. Benim kırılıp kırılamayacağıma bile niye kendisi karar veriyor. Neden sadece benden caba bekleniyor bu ilişkide. Ben zamanında onu cok kıracak hatalar yaptım diye, benim artık bir şey istemeye hakkım yok mu? veya onun bir şey yapmasına gerek yok mu?

Şu son gunlerde yuz yuze goruşmuyoruz. İlk kez mesafe koyma kararı aldım.
Yine trip ustune trip yiyorum. Neden boyle oldugumu sormadı bile. Surekli yaptığım şey onun işine gelmiyorsa bedelini odetiyor. Artık anladımki ancak “yaptığıma” bakıyor “neden”ine değil. Yaptığımda işine gelmeyen bir şeyse onemsiyor. Zira yaptığım iyi şeylerin genelde takdirini pek gormuyorum, iyiniyetimin karşılığında gorduğum şey sadece nankorluk ve dargınlık.

Bu yaşadıklarımız ilişkinin gidişatı hakkında, bize ne olacağı hakkında bana hic bir kesinlik veremiyor. Her şey cok belirsiz. Bilmiyorum... Uzun oldu farkındayım ama gerceken yardımınıza ihtiyacım var. Ben ne yapmalıyım, ne duşunmeliyim. Bu ilişkinin bir geleceği var mı, sevgilime ne yapsam işe yarar nitelikte olur, nasıl beni anlamasını sağlarım. Oturup konuşmakta fayda etmiyor. Onu ve ilişkimizi 3 yılımı emeğimi bir cırpıda silip atmak istemiyorum kurtarmak ve onunla mutlu olmak istiyorum. Okuyan ve yazan herkede şimdiden teşekkur ederim.