Merhaba,
Boşanma yolunda ilerliyorum,
Eşim maddi olarak iyi biri olsada manevi olarak beni cok yalnız bıraktı,
Hep kendi istekleri kendi beklentileri vs.
Gel gitleri bigun iyi bigun kotu,
Ben artık sabrımın sonuna geldim ve boşanmaya karar verdim.
Hep alttan alan taraf en cok ben oldum,
Birbirimize zıt iki kişiyiz o yuzden catışmalarımızda cok oldu.
Şimdi kendisi bi iyice icine kapandı ve bana ilgi alakayı kesti psikolojik oldugunu dusundum ben kac ay sabrettim konuştum vs. Psikologa gittik,
Sanki bilerek yapıyor canı nasıl isterse oyle davranıyor gibi geliyor artık,
Ne dogru duzgun derdini anlatabildi anlamayıncada sen anlamazsın şoyle boyle diye geciştirdi hep konularda sacma sapan.
Şimdide sanki o psikolojik rahatsız diye onu yuz ustu bırakıp gidiyormuşum gibi tavırlar alıyorum,
Bir insan anlaşamadıgı surekli catıştıgı saygı gormedigi sevildigini hissetmedigi bi insana ne kadar sabretmek zorunda,
Evlenirken hastalıkta saglıkta dedik diye kendimizden vazmı gecmeliyiz ?
Nedir bu hastalıkta saglıkta ?