Erkek arkadaşımla ayrı şehirlerdeyiz bir suredir ve bir sure daha boyle devam edecek.Kendisi şu an calışmıyor yuksek yapıyor ama iki gun sadece okulda onun dışında boş.
Uykuya aşırı duşkun biri kendisi olabilir uykusuna laf edecek halim yok.Ama ofkeden deliye donduğum konu şu gece 12-1 gibi uyuyup ertesi gun 4-5 gibi uyanıyor ve uyandıktan sonra cok az bir sure konuşabiliyoruz. Kopuk kopuk oluyor onlarda genelde. Cunku haliyle uyanınca kahvaltıdır duştur evi toplamadır gibi işlerle uğraşıyor yalnız yaşıyor.
Ama ona gore bunu problem ettiğimde uykusunu kıskanıyor oluyorum. Ama sorun o değil. Ozluyorum haliyle konuşmak sesini duymak bir iki kelime muhabbet etmek istiyorum ve biraz sende kendinden odun ver demek ki konuşmak istemiyorsun benimle diyorum. Sinirleniyor gunluk bir limit mi var onu doldurmak zorunda mıyız sen her an aklımdadır sana yazmayınca aramayınca değersiz mi oluyorsun diyor. Ama bunu demesi bana yeterli gelmiyor. Cunku ben erkende kalkacak olsam sırf biraz daha konuşabilelim diye uyumuyorum. Ama şimdi kendimi aşırı salak hissediyorum ben neden o zaman boyle cabalıyorum. Kendimden odun veriyorum fedakarlık yapıyorum.
Kendi kendime mi kuruyorum yok yere problem mi cıkarıyorum buyutuyor muyum ne olur dışarıdan bir goz olarak yorum yapın. Ona gore daha sakin ilerleyeceğim.