Herkese merhaba, gercekten cok dertliyim. Beni tanımayan insanların goruşlerine cok ihtiyacım var.
Cok aşık olduğum eşimle evlenip aynı evde yaşamaya başlayalı bir seneyi geciyor. Birbirimizi gercekten cok severek evlendik. İkimiz de calışan insanlarız. Cok fazla kavga ediyoruz. Yani bazen gunlerce ust uste kavga ettiğimiz oluyor. Evlenmeden beş sene sevgiliydik, o zamanlar da da kavga ediyorduk ve genelde nedenlerimiz cok sacma oluyordu şu an sorsanız aklıma nedenleri gelmez. Hic oyle ciddi bir ayrılığımız da olmadı, ayrılalım diye konuşur bir saat sonra barışırdık. Nikahtan bir gun once yuzukleri atıp kavga ettik hatta ama bir kac saat sonra “N ’apıyoruz biz yahu?” diye barıştık. Bir şekilde evlendik yeni evimize geldik, her şey iyi guzel derken ilk aydan sonra tartışmalar başladı. Ben duzenli bir insanım eşim de fena sayılmaz ama eşyalarını yerlerine koy lutfen dedikce kavga ediyorduk. Bir sure sonra bu kavgalarda ciddi argolar ve kufurler soylemeye başladık. Sonrasında barışıyorduk ama benim aklımda bana soylediği o berbat laflar kalıyordu. Yediremeyeceğim şeyler soyluyordu cunku, işin kotu yanı ben de ona berbat hakaretler ediyordum beddualar okuyordum. Bu arada kavgalarımız şiddetlendi, en son o kadar kendimi kaybettim ki sinirden elim ayağım titriyordu, gozum karardı. Cunku tartışmalarımız ettiğimiz hakaretlerle tam bir kavgaya donuyordu. Derken yine haksızlığa uğradığımı duşunduğum bir kavgada bana kadınlığımla ilgili kufurler savurunca kendimi tutamayıp fiziksel şiddete başvurdum. Yani ne kadar ne yaptın diyebilirsiniz ama ciddi anlamda yuzunu, kollarını ve boynunu tırnaklayıp kendisini tartakladım. Cunku bu kadar kavga ve yıpranmadan sonra artık ben de değişiyordum. Normalde asla ama asla şiddet yanlısı değilimdir, herhangi bir canlıya yapılan şiddete cok karşıyımdır, hayvanları severim ne bileyim kucukken karasinek bile beslerdim oyle bir duyarlılığım var ama şu an geldiğim nokta beni cok korkutuyor. Sanki kendim değilim, o kadar lafı nasıl soyleyebiliyorum inanın ben de bilmiyorum! En son iki gun evvel gecenin bir yarısı kavga ettik. Nedeni kendi kışlıklarımızı, yazlıklarımızı koyduğum dolaptan cıkardım. Tum yazlıkları kaldırdım malum kış geliyor, eşimin de iki kalın montunu dışarıda bıraktım cunku sığmadı dolaba. Montları gorup bana hesap sordu bunlar neden burada diye ben de hesap sormasına sinirlendim ve onları koyacak yerim yok kendi dolabına koyar mısın dedim. İşte o anda bir kavga koptu yok senin benim mi yapıyorsun yok o zaman bu ev benim dedi. Once odadan kovdu beni ben de kalktım salona yattım ardından da “defol git bu evden” diyerek gecenin bir vakti beni evden kovdu. O sırada kavga daha da şiddetlendi hakaretler, beddualar derken yine sinirden kendimi kaybettim ve eşimi tartaklamaya başladım, boynuna sarıldım her yerine vurmaya başladım, sinirden o kadar gozum dondu ki seni oldureceğim diye bile bağırdım. Sonra napıyorsun ben deyip yere oturdum ama cok zor sakinleştim. Bence kimsenin evliliği bizimki gibi değil, herkes normal bir şekilde kavga edip barışıyor ama benim, bizim geldiğimiz nokta cok korkutucu. Cok uzuluyorum ne yapacağım ben? Boşanmayı da konuştuk, genelde evliliğimizin ucuncu ayından beri her kavgamız boşanıyoruzla bitiyordu, bu son da cok şaşırtmadı beni. Ama ne yapacağımı bilmiyorum, nasıl bu hale geldim, ben nasıl tum bunları yapıyorum inanın bilmiyorum. Geldiğim noktaya mı uzuleyim yoksa yurumeyen mutsuz evliliğime mi bilmiyorum. Allah aşkına akıl fikir verin siz olsanız n ’apardınız? Boşanır mıydınız? Yoksa duzeltmeye mi calışırdınız? Onda mı sorun var? Sorun ben miyim? Ben ne yapmalıyım? Boyle şiddetli gecimsizlik yaşayanlarınız var mı? Cevabını biliyorum ama bu şiddet dolu kavgalar normal mi? İşin icinden cıkamıyorum..