Eşimle uzun yıllardır birlikteyiz 1yıldır da evliyiz. Bazen cok iyiyiz . Akşamları farklı koltuklarda bile oturmayız. Hep sarılarak otururuz. arada aileler yokken cok iyiydik aslında. Evlendikten sonra her ailesi ile goruşmemizde aramız bozuldu. Ailesi cok duşuncesiz. Abisi bizle aynı şehirde yaşıyor. Biz calışan insanlarız. Abisi işsiz şu an. Arada yemeğe gelir akşam. İş cıkışı gidip eve yemek yaparım yine beğenilmem eşim yapa yapa bunu mu yaptın der. Asla bana yardım etmez. Abisi gelir evi kendi evi gibi kullanır. Gecen gun ustune giymeye rahat bir şeyler istedi. Cıkardığı pantolonu banyoda makinenin ustune atmış. Gelip kalkmayı bilmez. eşim ailesine karşı ağzını acamayan bir tip. Tum sorunu benimle onlara kızamaz bana kızar. Artık cok sıkıldım ailesiyle olan bu durumdan. Boşanmak hayırlısı gibi duruyor ama cesaretim yok. Ne yapacağımı şaşırdım. Kendi aileme karşı ne yaparım bilmiyorum. Bu evlilikte cocuk Olsun istemiyorum. Cunku eşimin duzeleceğini duşunmuyorum beni anlayacağına inancım sıfır.