Yaklaşık 10 yıl once yani 30'lu yaşların başında bunyemde vuku bulan anksiyete problemi şu sıra tekrar pat diye duştu hayatımın ortasına. İnsanların soylediklerini yaptıklarını cok takar oldum. Ani bir kararla evlenmiş olmamın da payı buyuk sanırım. Gun icinde cok huzursuzum uykularım bolunuyor. İşlerimi erteliyorum. Belli ki depresyondayım tamam ama olumumu duşunmek acayip bir huzur veriyor. Hayatın velvelesiyle uğraşmak yerine mutlak bir dinginlik fikri cezbediyor ne yalan soyleyim. Hipokratın zamanında omur ortalaması 40mış ya kotu mu yaptık acaba insan omrunu uzatarak. Libidom desen yerlerde aldığım ilaclar fayda etmiyor, anında etki eden sakinleştiriciler bile etki etmiyor artık. Doktora git yazmanıza gerek yok cunku hali hazırda gidiyorum zaten bir dizi psikaytrist arkadaşım var. Alternatif tıp olur cok absurd bile olsa sizde etki eden herhangi bir şey varsa paylaşır mısınız? Ben coğu insanda anksiyete bozukluğu olduğunu duşunuyorum. Yakın cevremdeki arkadaşlarım da benden farklı değiller zira. Yeni insan tanıyım desem cok konuşuyorlar genelde tanımanın kıyısından vazgeciyorum. Susmuyorlar dinleyemiyorum. Coğunlukla tek başınayım. Ama bu kendi kabuğuna cekiliş artık kimseyi gormek istememe haline geldi bende. Var mı diyeceğiniz iki kelam aynı dertten mustaripsek konuşsak bile yeter. Hoş benim gibilerle konuşuyorum da ne oluyor
Neyse anladınız siz...