Oncelikle merhaba hanımlar, 2 yaşında bir oğlum var ve calışıyorum. Normal şartlarda cocuğuma kayınvalidem ve annem donuşumlu bakıyor. Ama bu sene kayınvalidem nisan başında koye gitti daha da gelmedi. Annem cocuğa bakıyor iyi guzel ama kendi sağlık sorunları cok ve ileri derecede. Belinde vida var, bacaklarından varis ve protez ameliyatı olması lazım. Gun icinde cocuğa bakıyor ama akşam lavaboya bile koluna girerek goturuyoruz ve bu beni cok uzuyor. Dun akşam kayınvalidemden gelmesini istedim sonra yine donersin en azından annem biraz dinlensin dedim, ama gelemeyeceğini bizim cocuğu gondermemizi soyledi. Ben ilk başta ciddiye almadım ama onlar baya ciddi soylemişler ve evdeki herkes ciddiye almış durumda. Dunden beri iki gozum iki ceşme ağlıyorum ben oğlumdan nasıl ayrı kalacağım diye,bana bir akıl verin.

Annem gercekten rahatsız olmasa hayatta duşunmem oğlumu uzağa gondermeyi ama annemin sağlık durumu elvermiyor cocuk bakmaya. Bu zamana kadar nasıl baktı derseniz, 24 saatlik vardiyalarla calışıyorum, bir gun annem bakıyor, 2 gun ben evdeyim ama ister istemez aynı evin icinde olunca kadın duramıyor, onu da yapayım bunu da yapayım derken yoruyor kendini. e bende 24 saat işten cıkıyorum evde anneme daha fazla yuk olmamak icin cocuğa ev işlerine her şeye yetişmeye calışıyorum. bende ister istemez surekli yorgun isteksiz ve stresli oluyorum. Oğlum dedesine babaannesine ozellikle evdeki amcasına feci duşkun, ve koyu seviyor. Mantık olarak olur diyorum. Ama gelin gorun ki dun geceden beri ağlıyorum ben onsuz ne yaparım diye. Anneme uzulmesem bir dk duşunmem bile bu teklifi ama ona uzuluyorum. o da beni boyle gordukce uzuluyor ben bakarım tamam diyor ama tamam demekle olmuyor.

Velhasıl cocuğunu daha once boyle koye babaannesinin, anneannesinin yanına gonderenler nasıl dayandınız, cocuğunuz geldiğinde size kustu mu, ya da gittiği yerde cok zorlandı mı alışıldık yer bile olsa, nasıl aştınız bu sureci lutfen bana bir şey soyleyin.. Dunden beri sarılıp sarılıp ağlayasım geliyor cocuğunda psikolojisi bozulacak benim yuzumden..

not: yazmayı unutmuşum bu olay sadece 1 aylığına olacak. sonra yine annem gelecek ve kışa da zaten kayın validem donecek evine.

not2 : gondermiyorum vazgectim. Hepinize teşekkurler yorumlardan dolayı.

not 22.09.2019:
daha once yazacaktım aslında ama fırsatı olmadı bir turlu.. vazgecmiştik ama 1 hafta denesekte olurunu bulamadık bir turlu; en sonunda haftasonu 2 gunluğune koye gittik. amcasını babaannesini gorunce zaten cok sevindi.. Daha once belirtmiş miydim bilmiyorum ama amcasına cok duşkun. 2 gun boyunca surekli konuştum "annecim babanla ben işe gidicez, sen bizimle eve gelir misin yoksa burada amcalar babaannelerle mi kalacaksın" diye.. (2 yaşında cocuğun boyle bir karar veremeyeceğinin farkındayım hevesini anlamaya calıştım sadece, zor bir durumda basıp gelecektim zaten yanına). bizimkisi hevesli olunca 2 gunun sonun da iyice opup koklayıp yola cıktık. 1 ay kaldı 2 defa gidip geldim. Keyfi gayet yerindeydi hatta komple koye yerleştirme cabasına girdi bizi. Hic istemeye istemeye dondu bir ayın sonunda. Bir ay boyunca dedesi, babaannesi, amcası, toprak, hayvanlar derken gul gibi gecti gitti oğlum icin. her akşam goruntulu konuştuk. Her seferinde gulerek o gun gorduğu şeyleri yaptıklarını anlattı bize kendi elinden dilinden geldiğince. Hep mutlu oldu cok şukur. Zaten mutlu olduğunu gordukce katlanabildim ayrılığa..
Arkadaşların izni bitince bir ayın sonunda gittik aldık, benim calıştığım gunlerde eşim işe goturdu sabah 6 da kalktılar gittiler, akşam sekizde eve geldiler. Ertesi gun yine 6 da kalktılar bana bıraktı cocuğu iş yerime eşim işe gitti, 2 saat sonra da biz oğlumla nobet teslim edip evimize gittik, cok zorlu, yoğun ve yorgun bir surec oldu benim icin ama Allah'a şukur o da gecti.. Babaannemiz koyden geldi şu an..
sonuc olarak oğlum icin cok guzel oldu hala koy deyince gozleri parlıyor bayıldı.
ama bana gelirsek, felaket gecti, her akşam ağlamaklı, her şeye huzunlenmeli. Gun saymalı, her gidiş donuş salya sumuk..
Cocuk icin bir şekilde oyalanıyor geciyor (tabi cocuktan cocuğa değişir) ama anneler icin hep aynı olacaktır diye duşunuyorum.. buda benim deneyimim oldu. Zor durumda kalanlar olursa okur, fikir alır belki dursun koşe de ama inşallah kimse bu kadar zor durumda kalmaz.