Kızlar merhaba hayatıma yon vermek istiyorum ama ne yapsam nasıl yapsam bilemiyorum.
İlk gunden beri olmaması gereken bir ilişkiye başladım bir bucuk yıl surdu bu surecte hep tamam mı devam mı diye duşunup durdum hic huzurlu olamadım defalarca ayrıldık yapamadık tekrar barıştık. Cok aşık oldum gozum kor oldu ne olacaksa olsun dedim o kadar cok o kadar cok sevdim ki. Şimdi biliyorum o duyguları bu kadar uc noktada kimseyle yaşayamayacağımı ama bu ilişki cok yıprattı beni. Belki koru korune sevmeyeceğim ama daha mutlu olabileceğim biriyle olurum diye kendimi teselli etmeye calışıyorum. Cunku o kişiyleyken mutluluktan yerlere bastığımı hissetmediğim zamanlar kadar dibe coktuğum yaşamak istemediğim zamanları da gordum. Ayrılık sebeplerimizi sıralamaya gelince tek birisi bile evliliği bitirmeye yeter; boşanmış cocuklu bir erkek, sorunlu ve rahat bırakmayan bir eski eş, ailesinin ikinci kez evlenmesine musade etmemesi( orf ve adetler), benim babamın istememesi icin onlarca sebepler, sorunları konuşarak cozmek yerine kusen gunlerce tek kelime konuşmayan bir adam, aynı zamanda kadın ruhundan anlamayan birisi, eski eşle benim rahatsız olduğum tarzda bir iki konuşmasının olmuş olması ve benim unutamamam, ve mecburi tayininin cok uzaklara benim yaşayamacağım bir yere cıkması ve kendi asıl memleketine yakın olduğu icin burayıda sevmediğinden tekrar benim olduğum şehre gelmek istememesi, bir buyuk sorun daha cocuğundan uzak bir şehirde olması guya soylediğine gore ona doyamamış olması sebebiyle benden cocuk yapmaya yanaşmaması. Benim icin evet demiş ama korkuyormuş isteği yokmuş. Ve eski evliliği ile boşanmasını travma olarak tanımlıyor. Yine ciddi birşey olursa duğun gelinlik vs istemiyor. Bu arada ben 25 yaşındayım ve hic evlenmedim arkadaşlarım birer birer evleniyor telli duvaklı bir şekilde. Ozeniyorum bende onlara. Evet belki de bana aklını peynir ekmekle mi yedin nasıl tahammul ettin diyeceksiniz. Ama korkutuk aşıktım. Onsuz bir hayatı asla duşunemedim. Biz tanıştığımızda yeni boşanmıştı evlilik namına bir adım atamadık. Hep ortada kaldık durumumuz ne olur bilinmez bir şekilde. İlişkinin bir kısmı ya evlenelim ya ayrılalımla gecti ama yapamadık. Hep stres ve mutsuzluk sebebiydi benim icin. Ayrılmayı deneyip beceremedik. Ama sonra ettiğimiz kavgalar onun tuhaf kusmeleri konuşmaması icimden birşeyler kopardı. Kalbimin sesinden dolayı dinleyemediğim mantığımı daha cok dinlemeye başladım. Daha once defalarca ayrıldığımızdan ayrılalım demek yine zor olmadı. 3 ay once son kavgadan sonra ayrılalım dedim her zamanki gibi once tamam dedi birkac gun sonra daha dikkat edicem ozledimlerle geri dondu. Bu sefer ortada olmamak ve kararımın arkasında durmak icin geri donmedim aramızdaki sebepleri saydım birşey demedi. Sonra birkac kez daha dondu. Sonra birgun ailemi ikna ettim diyerek dondu. İcimde birşeyler yeşerir gibi oldu uğraşıyordu benim icin ve ailesinin tamam demesi cok buyuk birşeydi biraz konuştum. Ama cesaret edemedim evliliğe yine. Yine yapamadım kabuslar gormeye uyuyamamaya her gece ağlamaya başladım. Bir yandan kokusu burnumda bir yandan bu evliliği yaparak hic bilmediğim bir yerde bir başıma pişmanlık yaşamak istemiyorum. Yine ortada kaldım. Aramızdaki olumlu ve olumsuzlukları yazan bir kağıt yaptım attım ona akşam beni aradı. İleride benim yuzumden mutsuz olursan ben bunu kaldıramam dedi. Olumsuzluklar cok ama cok fazlaydı. Haklısın bitirelim şimdi mutsuz oluruz bir kere uzuluruz ama ilerde daha buyuk bir mutsuzluğu onleriz dedi. Bitirdik. İki hafta sonra yine dondu yapamıyorum diye. Duygularım altust oluyor. Son iki haftada yine uğraştı durdu ama duygularımı icime attım duygusuz bir şekilde konuşup aramızdaki olumsuzluklardan bahsettim artık onu sevmiyormuş gibi konuştum. Bana cok cok buyuk iyilikleri dokundu bu arada. O da pes etti sanırım. İki gun once duygularıma yenilip ben yazdım. Sen haklıydın dedi olmaz artık dedi. Ne yapacaksın benim gibi bir adamı git bekar birini seni mutlu edecek birini bul cocukların olsun dedi. Cocuğunu kucağına alınca gercek mutluluğu anlayacaksın ve beni o zaman anlayacaksın dedi. Herşey senin icin seni kendimden kurtarmaya calışıyorum dedi. İki gun once konuştuk ve kesin karar verdik artık. Canım cok yanıyor o guzel gunler aklımdan cıkmıyor. Bunalıma girdim kendimi kapattım tum cevreme. Tek yaptığım yalnız kalınca kendimi bırakıp ağlamak oluyor. Bu son iki gundur değil kafamda bitirdiğim birkac aydır var.
Bir başka konuda biran once evlenme isteğim. Tum arkadaşlarım evli bana evlimisin diye sorduklarında bekarım demem insanları cok şaşırtıyor. Tamam onların duşunceleri onemli değil ama yaşadığım evde ailemle oyle buyuk sorunlarım varki bilseniz hak verirsiniz. Kendi evim kendi yuvam olsun istiyorum. Ve bir an once olsun istiyorum. Benimle tanışmak isteyen ciddi niyetli insanlar var. bu kalp acısıyla ve civi civiyi soker mantığıyla tanışmam ne kadar doğru olur.. aylar once kafamda bitmiş bir ilişkiydi. sadece hayatıma yon vermek istiyorum artık. Bu kişiyle olmak bana zaman kaybettirdi. Kendi halime uzulup duruyorum. Beni mutlu edecek tek şey ailem tarafından omzuma yuklenen yuklerden kurtulmak artık evde kufurler kavgalar duymamak istediğim kitabı okuyup istediğim konuyu araştırıp istediğim gibi ibadetimi yapmak ve mutlu bir yuva. Cok hasretini cekiyorum. Duşunceleriniz onemli.. Bulunduğum durumdan kurtulmak istiyorum artık..