Iyi aksamlar
Az once bi yorum okudum cocugu cok korumaya kalkisirsak ozguvensiz olurmus. Cocugumla ilgili basima bisi gelmisti o travmayi hala atlatamadim. Izmarit yemisti. Ogun bugundur oyle Sıkıyorum ki cocuğu herkezde soyluyor zaten bana rahat birak su cocugu diye. Heran tetikteyim heran başına bisi gelir diye bi dakka yanliz birakmiyorum wc ye gitsem parkyatagina birakiyorum temizlik yapsam park yatagin icinde oyuncaklari dokuyorum ama o esnada 2 dk bir nerdeyse bakıyorum hep huzursuzum. Kosmak istiyo elimi tutmuyor bende dibinde beni gecemiyor. Uzakta bi araba bile gorsem kalbim sıkısiyor resmen hemen kucaklıyorum araba gecene kadar. Caddede kaldirimda bile olsa kosmasina izin vermiyorim sadece sokakta oda arabalar fazla gecmedigi icin. Tek bir hayvana bile dokunmus degildir herseyden kisitliyorum. Yemek yaparken bile atla karayi seciyorum koltukta ayaga kalkmasina izin vermiyorum duşer diye. Offf bu okadar uzun surerki bazen ağlıyor bende istedigi seylere birakmadigim icin. Ben napicam ya bi cocuk bukadar sıkbogaz edilmezki yazık gunaah. Psikolojim bozuldi o travmadan sonra bedelini yine cocugim oduyor. Ben rahat olmak istiyorum hrrsey dozunda olsun istiyorum artik. Bu benide cocugumuda cok yoruyor hep pesindeyim ayaga kalktığı an arkasindayim. Ya evin icinde bile cocuga gun yuzu yok. Bana bir care