Merhaba hanımlar.
Eşimle ilgili bazı durumlardan bahsetmek istiyorum.
Cok cok ketum birisidir. Kimseye birşeyini anlatmaz ama yakının aile fertlerinin butun dertlerini sorunlarını bilir fazlasiyla ilgilenir. (Onun kendisini anlatmaması beni cok uzuyor. Cok yalnız olduğunu hissediyorum ama anlatmıyor)

Hayatı tamamiyle evden ise, işten eve şeklinde. Sık goruştuğu arkadaşı hic yok. Dost diyebilecegi bir iki kişi var onlarla da aynı şehirde değiliz ve onlarla bile ayda yılda bir goruşur. Ev ve iş disinda yaptığı birşey olmaması onu da uzuyor. Ama asla birşey yapmak istemiyor. Anca oturup TV izliyor

Dun ilk kez bana bir konuda acıldı. Ev kredisi oduyoruz. Az bir para değil ama gelirimizin 3 de 1 i kadarı oraya gidiyor. Bu konuda kendisini borca bağlanmış gibi hissediyormus. Hic bir maddi sıkıntı bugune kada yaşamadık ama ev almak onun cok da istediği birşey değildi. 7 yıl daha odememiz var. Kendini boyle hissetmesine bir anlam veremiyorum cunku gezip tozmayi alışveriş filan yapmayı seven biri değil ki. Ev almasaydik o para buhar olup ucardi eminim.

Hayatta en zevk aldığı şey guzel yemek yemek, guzel yemek yapmak, kışlık yiyecek salca vs hazırlıkları. )

Anlayamıyorum mutsuzluğunu, cozemiyorum esimi. asosyallik mi, aşırı boş bir hayat surmesi mi, maddi anlamda elinin dar olduğunu duşunmesi mi ( ki cidden darda değiliz.) Ne yapacağımı şaşırdım...

Kaynım eşimin en yakını (ama onada hic birşeyini anlatmaz, onun herşeyini bilir)kardesine cok guvenir ve o da psikolog acaba onunla mi konuşsam? Herkes eşimin zor biri olduğunu benimle nasıl iyi olduğuna sasirdiklarini soyler. (Başkalarına karsi dedigim dedik biri ama bana genel manada oyle degil)

Cok uzun oldu kusura bakmayın. Goremedigim yerleri belki bana gosterebilirsiniz diye yazdım. Umarım anlaşılır olmuştur.