Merhaba ben toplumun kadınlara dayattığı klişeleri tamamıyla reddeden bir feministim ve maalesef ki cevrem okul ve iş konusunda erkeğe oncelik tanıyan, kadının gorevlerini ev işlerinden ibaret goren gericilerle dolu. Kucucuk bir cocukken bile sofrayı bana kaldırtıp abime yaptırmayan annemle cok tartıştım ve şuan evi hep beraber supurup silecek konuma geldik neyse ki ama cevrem icin hala aynı şeyi soyleyemeyeceğim. Arkadaş cevremden yana sıkıntı yok yaşıt kız arkadaşlarım neyse ki oldukca bilincliler bu konuda, onlarla cok iyi anlaşıyoruz ama iş karşı cinse gelince durum değişiyor.

23 yaşındayım mesela hala bir ilişkim olmadı konu kadın ve erkek ayrımcılığı da değil sadece, bir şeyi istemediğimde ve karşımdaki bunu ustelediğinde ben de kayış kopuyor ve başlamadan bitiyor. En son konuştuğum kişi telefon numaramı istedi mesela ben vermek istemeyince de ısrarcı oldu ve ben de şalterler attı ve bir anda bitti. Sadece bir hafta konuştuk instagram fake hesabımdan. Bunun gibi iki - uc kişi daha oldu onlarla da başlamadan bir haftada bitmişti. Hepsiyle de aynı sebepten telefon numarası, kendi şahsi sosyal medya hesabımdan eklemem konusunda, dışarı da birlikte vakit gecirme konusunda ısrarcı oldular o sebeple olmadı. Ben bir anda ekleşip dışarı da vakit gecirecek hıza gelemiyorum hic ama yeni nesilin maşallahı var cok hızlı. Hızlarına yetişmeyip dik başlılık yaptığım icinde yalnız kalıyorum boyle.

Bir de unutmadan, bir keresinde bir tanesi ilk edapta guzelliğin dikkat cekiyor ama sonra konuşunca bu tavırların can sıkıcı olabiliyor insanları kendinden soğutuyorsun demişti neyse cok uzun oldu. Sevgili KK ailesi sizce nerede hata yapıyorum, gercekten hata mı yapıyorum yoksa şimdiki nesil mi hep hatalı anlam veremedim bir turlu. Yalnızlığımdan yana şikayetim yok ama ileride gencliğimi yalnız ve monoton gecirdiğim icin pişmanlık duymaktan korkuyorum. Kalıplarımdan cıkamıyorum biriyle dışarı da vakit gecirecek olsak anksiyetem tutuyor biri gordu gorecek vs.