Iyi aksamlar
Yaklasik 4 yildir birlikte olduğum bir bey var.
Yazin nisan duşunuyoruz ki artik buna bile emin degilim.
Birbirmize uzak yaşıyoruz. Insan uzaktayken daha ozenli davranir birbirine ya bunda tik yok Aramizda tartisma olduğunda haksiz o olsa bile kolayca kalbimi kirip telefonunu sessize alip uyuyabiliyor. Ben ise icim acıyor diye uyuyamiyorum.
Orneğin ona bugun nerde olduğunu sordum sonra bir sey daha sordum bununla ilgili bu hemen ofkelendi bağırdı cağırdı. Inat etti cevap vermeyecegine ee boyle olunca haliyle insanin aklinda soru isareti olusuyor acaba neden sakliyor diye merak ediyor insan oysa sohbet amaclı sormustum.
Bayagi tartistik cok ağır konustu ben olgunca arayi duzeltmek istedikce o ofladi pofladi dalga gecti benimle ve yarin sabah keyfi istediğinde cevabi vericekmis. Telefonu sessize aldi ve uyudu gozyaşlarımi gore gore. Farkindayim cok sacma bir konu yuzunden boyle oldu fakat mesele burda onun davranisi. O boyle davrandikca ben krizlere giriyorum işte.
Yan yana olunca bu tur davranislar yok cok daha sevgi dolu deger veriyor.
Ama yinede kafam karisiyor sirf uzaktayken olan davranislarindan dolayi ayrilik geliyor aklima cok soğukkanlı ve gaddar olabiliyor bazen. Beni bildiğiniz pesinden kosturuyor aci cektiriyor ki ben boyle biri değildim.. Yasimiz 27 bu arada
Cok uzgunum uyku tutmuyor
Icimi dokmek istedim sadece..