İyi geceler hanımlar. 25 yaşında genc bir kızım. 18lerim de internetten biri ile tanıştım. Sanmayın ki internette herkes ile kikirdeyen biriyim/biriydim. Aksine erkeklerle daima mesafeli biriyim, biriydim. Ama o insan beni nasıl ikna etti. Nasıl tanıştım. Ve o tanışma nasıl bir ilişkiye dondu bilmiyorum. Ustune ustelik bir de uzak mesafe ilişkisi. Yurt dışı ile yurt ici. İlgisini, alakasını aşk sandım. Hoşuma gidiyor oluşunu da seviyorum sandım sanırım. Ailem ile de iletişimim iyi değildi. Sıkıntılı bir donemdi. Ve duyguların cazibesine kapıldım. Daha sonraları kavgalar ede ede, beni bir şekilde "fotoğraf" atmaya zorladı... Buna bir muddet direndikten sonra ikinci hatayı yaptım ve dekolteli fotoğraf gonderdim. Biri ondendi. Seksi sayılır bir pozdu. Yuzum gorunmuyor du galiba. Tam hatırlamıyorum. Boyun ve goğus kısmı vardı. Fakat acık değildi. Az bi dekolte vardı. Biri de yukarıdan cekilmiş sırtım acık, sutyenin arkası gorunuyor. Bu kare de yuz de gorunuyordu. Bu iki haricinde atmadım diye hatırlıyorum. Bu kadardi. Onunla iğrenc bir muhabbette de girmedim. İstemesine rağmen. Sonuc itibari ile daha fazla surdurmek istemedim ve ayrıldım. Bitirdim. Sonra ne oldu dersiniz. Beni fotoğraflarla tehdit etti. Birbirimizin facebook sifrelerini biliyorduk. Ayrılışının ardindan bir başka erkeği bahane etti. Sonra gitti bir kadına bildiğiniz sex davetin de bulundu. Onun şifresi bende oldugu icin hesabını ince bir temizlikten gecirdim. Benimle olan mesajları vs sildim. Sonra tehditine pabuc bırakmayan sozlerle izimi kaybettirdim. Tehdit de şuydu... Baban bu fotoğrafları gorse ne der, elimde karelerin var vs vs. Bende buna cevap olarak bu tehditlerini kayıt altına aldigimi polise gideceğimi soyledim. Ve birsekilde kapandı konu. İzimi kaybettirdim. Sosyal medya kullanmadım. Bunun sonrasında da yakın arkadaşıma ulaşıp isteseydim yapardım, yapmayacağim oyle birşey demiş. Uzerinden iki sene kadar gecmişti. Tekrar Facebook hesabı acmıştım ki beni buldu ve "seni cok uzdum dimi" tarzında birşeyle geldi. Cevap olarak, hayatım da biri olduğunu ve beni rahat bırakmasını soyledim... Yalandı... Ama o an ne desem daha doğru olurdu bilemedim... O zaman bu zamandır iletişime gecmedik. Beni tekrar bulmasını da izin vermedim. Facebook'ta fotoğraf koymuyorum ve benzeri şeyler. Fakat bizim aile de benim adımdan bir kişi daha var ve arkadaş listesi herşeyi acık ararda oralardan bulur diye geliyor bazen aklıma. Bulması da birşey değilde. Artık cağ sosyal medya cağı. Babamin annemin de hesabı var artık. Onlara oyle bir fotograf atsa, benim yerin dibine girecek olmam onemli değil de. Ofkeden onlara birşey olur korkusu var. Arada takip ediyordum bu kişiyi bir ara manita yapmıştı. Kızla fotoğrafları vardi. Sonra ayrıldılar herhalde herşeyi kaldırdı. Bazen ansızın goğsume bir okuz oturuyor. Bulur, mulur korkusu. Sonra diyorum boyle bu tedirginlikle yaşanır mı. Hem bunca yıl sonra neden yapsın. 18dim. İntiharı bile duşunmuştum kendi kafamda. Ve uzerinden 7 yıl gecti. Hatta goğsumun sıkışmasına yetiyor duşunmem.... Ne yapsam ben bi psikologa mı gitsem? O da bir aile cocuğu. Onun da bir kız kardeşi var. Ama ... Bana yaşattığı korku felaketti...