Merhabalar, bu aralar beni cok uzen bir konuyu paylaşmak istiyorum. Biz eşimle aynı işyerinde calışıyoruz (memuruz) ve ikimizin aileside farklı şehirdeler ve şu an bulunduğumuz şehirde arkadaşlarımız dışında yakınlarımız yok. 9 aylık bir cocuğum var. Hamileyken ve bebek doğunca uzun bi sure bakıcı araştırdık, aradık. Bebeğim 4 aylık olduğunda işyernden eşimin arkadaşının eşi ben bakarım dedi. Eşim hem işyerinden uzun zaman tanıyor hemde yakın arkadaşı diye kabul etti. Bakıcak kişi lojmanda oturuyor bizde lojmana taşınma kararı aldık hem işe başladığımda kolay olur hemde bakıcıyla yakın olurz diye. Bebeğim 5 bucuk aylıkken lojman talebi kabul edildi biz de taşındık. Burda işe başlamadan bi kac ay bakıcıyla birlikte vakit gecirip cocugun alışmasını sağlayım diyeduşunuyrdm ki biz taşınır taşınmaz bakıcak kişi memleketine gitti tatile. 2 bucuk ay gelmedi. Benm bu surecte iznim bitti işe donmem gerekti kayınvalidem geldi 15 gun kadar baktı. Bakıcı gelince ben son yıllık iznimide aldım vakit gecirelm diye. Kadını bi kac kez oturalım diye cagırdım temizlik yapıyorm vs gibi bahanelerle gelmedi. Sonra bi gun beni cagırdı gittim konuştuk. Bana “ben aslında cocuk bakmak istemiyorum benim kızım (4yaşında) kıskanc siz zor duruma duşmuşsunuz o yuzden eşim dedi” gibi cumleler kurdu. Şaşırdım, bende bende siz istiyorsunuz diye geldik taşındık gibi şeyler soyledim o da “eşler kendi arasında anlaşmış o zaman” filan dedi. Bi kac gun bu şekilde vakit gecirdik. Ben işe başladım 3 gun baktı ama bakarken surekli durmuyor diye aradı ben eve gelip sakinleştirip işe dondum bu arada sut iznim de devam edyordu tam gun de calışmadım nerdeyse yarm gun baktı. 3. Gunde cok aglıyor diye aradı bende gittim boyle olmayacak sanırım dedim o da evet dedi bende o an işe donup ucretsize cıktım. Canımı sıkan olay eşim onlara soz verd diye ben başka bir bakıcı değerlendiremedim ve nerdeyse 3 ay boşu boşuna vakit kaybı oldu onu bekledim, evimi taşıdım duzenimi bozdum. Şu an o kadar mutsuzum ki bu eve alışamadım. En azından işe başlıcam cocuk icin gidiyrm diye kendimi avutuyordum ama şimdi buraya gelme amacımız da gercekleşmeyince cok uzuldum. Bu duruma soktugu icin eşimi sucluyorum ve surekli tartışıyorum. Birde benim cocuğum huysuz değildi ama bu 3 gunun sonunda bana yapışıp beni hicbiyere gondermiyor odadan cıktığımda aglıyor bilmiyorum belki bu aylarda bebekler boyledir. O kadar bunaldım ki.. birde birden ucretsize cıkmak ekonomik olarak da etkiledi. Şimdi evdeyken tekrar bakıcı bakayım diyorum ama cocugumu nasıl alıştıracagım bilmiyorum. Gayet sıcakkanlı sosyal olan cocugum şimdi eger ortamda ben yoksam kimsede durmamaya başladı ne yapmalıyım bilmiyorum.. Kafamı da toparlayamıyorum eşimle evde surekli tartışma halindeyiz surekli onu sucluyorum. Cok da yoruldum arkadaşlar yani ne yapmalıyım cocugu tekrar alıştırabilir miyim? Calışan anneler sizler nasıl başladınız işe? Fikirlerinize ihtiyacım var