Merhaba hanımlar...
Benim en yakın arkadaşım abimdi.Kardeş ilişkisinden cok iki arkadaş gibiydik yıllardır.Cumartesi gunu duğunu oldu evlendi.Nikahı ağustosta olmuştu ama 1+1 evini duğunden birkac gun sonra boşaltıp kapatacağı icin ben orda kalıyordum.Eşinin evinde de kalsa ara ara hep beraberdik eşi dunya iyisi bi insan cok cok seviyorum onu da.Birkac ay sonrada bebişleri olacak.Yuvası kuruldu diye cok cok murtluyum ama bugun okuduğum şehre dondum artık.Beni yeni evli abisinin evine kurulmuş bi parazit olarak gormeyin sakın,kalmamı onlar istedi ısrarla...Vedalaşırkende icim buruktu ama kırılma noktam feribotta oldu..Feribot iskeleye yaklaşırken arkadan ona cok cok benzeyen birini gordum “Aaa abi” dedim hatta.Feribottan indiğimde de ona benzettiğim kişi onden yuruyordu “Abi benide bekle” diye tanımadığım birinin arkasından koşarken buldum kendimi gozlerim sulu sulu.Eve gelene kadar da ağladım.Bunca zaman hep yan yanaydık farkına varamamıştım evlendiğinin.Şimdi bile ağlıyorum elimde olmadan.Onun adına cok mutluyum ama yinede uzuluyorum.Ablam evlendiğinde de uzulmuştum.Eşi ve gorumcesiyle bize gelmişti oturmaya.Giderken ben onu kalacak sanıyordum sonra bi baktım o da gitti onlarla,o zaman anladım artık bambaşka bi hayatı olduğunu.Gerci şimdi şeytan gorsun yuzunu...
Abisi/ablası evlenenler ben nasıl aşıcam bu huznu?