Bu konu ne zamandır icime dert oldu. Hatırladıkca uzuluyorum ve keşke birşeyler deme fırsatım olsaydı diyorum. Sizin duşuncelerinizi de merak ediyorum.
Gecenlerde markete gittim. Bir bağırtı oldu ve korktum korkmadım diyemem ses nereden geliyor diye baktığım. Zihinsel ve bedensel engelli bir cocuk gorduğu istediği yiyeceklere heyecanlandığı icin bağırıyormuş meğer. Hem bedensel hem zihinsel engelli, konuşamayan bir cocuk ne yapabilir allah aşkına? Yanımda iki cocuğu (5-6 yaşlarda) olan bir kadın agresif bir şekilde gorevlilere "cıkarın şunu cocuklar korkuyor." şeklinde şikayet etti. Engelli cocuğun annesini uyardılar ve kadın cocuğu alıp cıktı. Herşey cok ani gelişti birkac saniye icinde ve ben birşey diyecek fırsat bulamadım. Hicbir şey almadan cıktılar. Gecekten cok icim burkuldu annesinin gorevli uyarırkenki o mahcup bakışını unutamıyorum Ben olaylar karşında ilk once tepki veremeden donar kalırım. Kadınla engelli cocuk cıktıktan sonra da iş işten gectiği icin şikayet eden kadına tepki vermedim ama keşke bir cift laf etseydim diyorum o gunden beri.
Evet cocuklar korkabilir. Ama onların korkmamasını sağlamak zor değil bence. Korkulacak birşey olmadığını empoze etmek gerekmiyor muydu?
Lutfen cocuklarımızı bu konuda bilincli yetiştirelim. Bizim de cocuğumuz engelli olabilirdi. Biz de o anne gibi muamele gorebilirdik.