Arkadaşlar merhaba. Bi mulakatım oldu sonucum henuz acıklanmadı umutluyum fakat 3 5 ayda ancak acıklanır mış.
Arkadaşlar boğuluyorum artık, işsizlikten mi yoksa surekli herkesin iş sormasından mı kaynaklı bilmiyorum ama cok bunaldım artık. İşsiz olan tum arkadaşlar benim gibi mi? Evde odadan cıkmıyorum, annem babam gelen giden herkes tek konu iş. Artık cıldıracak seviyeye geliyorum. İki dakika iceride oturayım diyorum, annem ordan '' şu sonuc acıklanaydı '' diyor. Babam ordan '' hayat cok zor bu cocuklar ne yapacak '' diyor. Geri odama donuyorum kapıyı kapatıyorum, ya da siteye iniyorum oturuyorum oyle. Yeterku ses gelmesin yeter ki kimse gelecek kaygısı, işten bahsetmesin diyorum. Anlatamıyorum bile. Ev boğuyor bnei, cunku tek konu bu. Cok mutsuzum cok huzursuzum tahammul edemiyorum. Evet iyiliğimi isteyen, esasında iyi niyetli bir ailem var. Ama dışarıdaki herkesten her şeyden cok iyi bahsederken bizim icin aynı şeyleri duşunemiyor. Mesela evleneceğim desem, asla işin olmadan olmaz der(evet haklı bende oyle istiyorum), hemen başlar işte ezilirsin, maddi sıkıntı cekersin. Ama mesela tum arkadaşlarım evlendi hicbiri de calışmıyor, onlara diyor ki evlenmişler zaten iyi yapmışlar calışmasalarda olabilir diyor.
Evleneceğim desem getirdiğim adayda oyle kullar buluyor ki, aynısını arkadaşlarım yapınca bak ne guzel işte gayet iyi diyor. Orneğin arkadaşım kendinde 11 yaş buyuk, bambaşka kulturden, ve lise mezunu biri ile evlendi. Annem diyor ki ne guzel, maşallah kız buldu adam gayet iyi neden almasın ki, calışmak istemiyorsa calışmasın da zaten evli diyor. Atıyorum ben lise mezunu bir aday getirsem ağzımdan burnumdan getirir sen muhendissin nasıl kendine yakıştırdın diye. Kendimden o derece buyuk birini getirseydi hele ki o denli kultur farkı olan birini getirseydi evlatlıktan bile redderdi belki.
Demek istediğim şey şu, annemin fikirleri doğru ya da yanlış onu tartışmıyorum, sadece bu tutarsızlık beni kahrediyor artık. Başkasına hak iken bana neden, hak gormuyor.
Akşamda sordu işte arkadaşın ders calışıyor mu kpss ye diye, ben de laf sokar gibi şey dedim bilmem kimse bizim kadar dert etmiyor ki işi, bizim başımıza gelmiş bu kadar iş derdi dedim. O da dedi ki hı, evli zaten durumu da iyi cocukta duşunuyor calışmasada normal dedi. Fıttırdım artık bağırdım, ben evlencem dedim, burnumdan getirdin karşı taraf zenginse bile sen calışmadan asla dedin, erkek arkadaşım lise mezunu bile değildi 2 diploması vardı ama sırf atanamıyor diye sen muhendissim boyle birini mi yakıştırdın diye burnumdan getirdin dedim. Ben kendimden 10 yaş buyuk cokf arklı şehirden ve lise mezunu birini getireceğim ve calışmayacağım dedim..
Arkadaşlar belki kızıyım başkasına iyi der ama benim icin daha ince dokur sık eler buna bir şey dediğim yok. Ama surekli arkadaşlarımdan evliliklerindrn bahsedip ovmesi zoruma gidiyor laf sokuyormuş gibi geliyor. Halbuki onların evlendikleri ile ben evlenmiş olsam beni evlatlıktan redderdi.
Kusura bakmayın cok uzun oldu, cok dolmuştu patladım bugun 2 saattir ağlıyorum. Hem işsizlik hem evdeki surekli iş muhabbetleri cok sıktı beni. Yorum yapacaklara teşekkur ederim