Arkadaşlar cok uzgunum

Sevdiğim bir arkadaşım meme kanserinden henuz 36 yaşında vefat etti. Cok hızlı ılerleyen bir kanserdi 8 ayda yedi bitirdi kizcagizi.

Ama uzulduğum konu en cok da 3 evladı oldu. En buyuğu henuz 10 yaşında erkek, 6 yaşında bir kız cocuğu en kucuğu de daha 17 aylık.

Baba oğretmen , anna anne uzak da yaşıyor. Babaanne hala daha cenaze gununde bile cocukları kucakalayip sarıp sarmalamadı. Kimse karınlarını bile doyurmadı. Oylece kaldırımda oturdu cocuklar.

Baska sehirde yaşıyorlar yoksa asla yalnız bırakmazdım cocukları yuregim surekli onlarda .

Birinin bana cocuktur her duruma alışır , cabuk unutur demesine ihtiyacim var sanırım.

Icinizde annesini erken yaşta kaybedip saglikli buyuyen , ici acimadan neşe icinde buyuyen var mi.

Bu arada kizcagiz kanser olduğunu oğrenmeden yolda yururken kafasına agir tabela duşmuş . Ondan kurtulmuş bir hafta sonra kanser olduğunu oğrenmiş. 8 ayda belki cocukları yokluğuna alisti. Rabbim onu oyle aldı yanina bilemiyorum.