Cok şukur 1 ay once doğum yaptım ve bebeğimi kucağıma aldım. Bulunduğum şehirde yalnızım bana yardımcı olabilecek bir akrabam yok. Eşimin ailesiyle normal zamanda mesafeliyiz butun zor zamanlarımda yalnız bıraktılar. Hamilelikte de durum değişmedi. Sorunlu bir gebelik gecirdim. Kimse oralı olmadı. Doğumdan sonra sadece 5 gun kv bizde kaldı. 5. Gun eltim gitmese de olur bir durum icin şehirdışına cıktığı icin bizi bebekle bırakıp diğer torunlarına bakmaya gitti. Bu durum hep boyle oldu ilk evlendiğimiz gunden beri. Sadece 1 cocuğu, 1 gelini ve onlardan olan 2 torunu varmış gibi yaşadı, yaşıyor. Bizim icin yaralı parmağa ciş yapmaz. Gorumcem 9 ay hic ortada yoktu doğum yaptığım gun bebeği optuğu icin uyarmamıza alınmış. Bana acıkca bebeği opturmediğin icin seni arayıp sormuyorum diyor. Şimdi konu şu ki az bir sure sonra bebeğimin 40'ı cıkacak. Eşim ailesinin mutlaka 40 icin gelip bebeği yıkamak isteyeceklerini soyledi. Bunu da cok doğalmış gibi goruyor. Ben 9 ay gebelik 40 gun lohusalığımda arayıp sormayan bunun icin gelmesin izin vermem 40 gundur ben yıkıyorsam bundan sonra da ben yıkarım dedim. Kaldı ki bu kadar kucuk bebeği kucağıma almaya bile korkardım. Eşim biraz bozuldu. Haklısın diyor ama hep benim alttan almamı bekliyor. İnsanlar haksızlık yapıp karşılığında hic tepki almazlarsa benim haklı olmamın ne onemi var ki. Sizce 40 cıkarma icin kv ve gorumceye izin vermeme konusunda haklı mıyım yoksa eşimin istediği gibi yine alttan alıp eşimin hatrı icin ses cıkarmamalı mıyım?