91 doğumluların geneli mi boyle yoksa sadece bana ozgu mu bilmiyorum ama son iki senedir hayatımın en zor gunlerini yaşıyorum desem yalan olmaz kızlar.

Ailesel sorunlar zaten başlı başına beni perişan etmişken uzerine işsizlikle sınanıyorum uzunca bir suredir.Oğretmenim.Ne yazık ki el mahkum ozel sektorde calıştım beş seneye yakındır.Edebiyatın ataması cok kotu.Koskoca İstanbul ’da iş bulamıyorum ya hu!

Ben yeni mezunken bu derece zorlanmadım halbuki.Yazın birkac kurumla goruştum.Birisi oturduğum yeri bahane etti.Birisi istediğim maaşı cok buldu galiba.İstediğim maaş da 3.000di duşunun.Kolej yani bunlar.En son 2800 alıyordum 2018 yılında.

Ama gercekten yoruldum artık.Arkadaşlarım calışırken ben bir senedir kucucuk bir odada bunalımdayım.Tukenmiş hissediyorum.Tum gun uyumak istiyorum.Odamdan cıkmak istemiyorum.Ekonomik ozgurluk ne guzel şeymiş!

Gecenlerde bir yerle goruştum.Adam dalga gecer gibi 2250 teklif etti bir de benim icin 2300 olsunmuş.En son cıkan hocaları 2250 alıyormuş iki senedir oradaymış.Cok yoğun da değil hocalarımız dedi.Kac saat ders olacak dedim 40 dedi.Haftada altı gun calışıyorsun.Her sınıfa kamera da koymuş odasından izliyor kim ders anlatıyor anlatmıyor.Kararı bana bıraktı.

Otobuste gozlerim doldu inanın.Ben bunca sene bunun icin mi okudum dedim.Arkadaşlarım baba parası yerken ben beş kuruşsuz halde okula bunun icin mi gittim dedim.Uzuldum kendime ve bu mesleğe gonul veren atanamayan ozelde somurulen meslektaşlarıma.

Sırf evde oturmamak icin bu teklifi kabul edecektim.Adama yazdım iki gun drama kursum var yarım saat erken cıkabilir miyim diye-ki dersi etkileyecek bir şey değil yarım saat cıkış icin bekliyorsun- değerlendirelim oyle doneriz dediler.Donmediler bile.

Gercekten gucum,moralim,umudum,enerjim hicbir şeyim kalmadı.

Not:Başka işlere bile başvurdum arayan olmadı.