Uzun zamandır hastalık illeti ile sınanıyorum. Oncesi de varda neyi nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Ailem hic bir zaman normal bir aile olmadı. Kendimi bildim bileli hep toplumdan dışladık kendimizi. Aile ici kavgalar tartışmalar cahillikle buyuduk.
Cocukluğum ergenliğim yaşıtlarıma gore hep icime kapanık gecti bu sebeple. Universite hayatım pasif ama işe yarardı. İş hayatına atılıp ailemden uzaklaşınca ozguvenli olmaya başladım. Artık belki de bişeyler değişiyor dedim.
Evlendim 7ay sonra felaketler zinciri başladı. Annem kanser oldu babam inme gecirdi parkinson oldu kardeşim şizofren oldu. Diğer kardeşimin zaten kendine faydası yok bana olsun.. Hamile kaldım son aylarım anneme uzulmekle gecti. Cocuğu doğurdum 40ında annem oldu. Etrafa baktım herkesin anası gelir yardıma ben annemin cenazesine gittim.

Aradan bir kac ay gecti babam yatalak oldu. Kardeşin şizofrenliği devam. Psikiyatrist e gidiyor ama duzeleceğine dair hic umudum yok.
Babam da olur yakında zaten. Kardeşlerim de hic iş bulup calışalım kendi hayatımıza bakalım demezler. Napacaklar bilmiyorum.
Ne bileyim aslında alt metinde cok şey var da sığdıramam buraya. Zaten anlatmaya mecalim bile yok. İcim sıkılıyor da sıkılıyor.
Zaten artık olupte anneme kavuşmaktan başka bişey istemez oldum