Kucuk bir ilin kucuk bir koyunde yaşıyorum.Universiteye kendi ilimde gitsemde yurtta kalmıştım.4 sene evden uzak gecti.Koye 2018 de geri geldim ustelik bu sefer evde iki tane yatağa bağımlı hasta bakıyorken.Biri alzheimer biri kalp yetmezliği derken tam 2 sene olacak bez alıp yemek yediriyoruz.Biraz koyden bahsetmek istiyorum. Koyde kimsenin evinde bir duzen yok buna bizimkide dahil ahırlar ,odunlar ,traktorler her şey etrafta dağınık.Mustakil ev olsa bile evimizın bahcesinde her herde yarım kalmış tuğla oruntuleri.Ve evimiz o kadar kucukki 80m2 ve boy olarak 2 metre 13 cmdır.Tam 2 sene oldu hasta babananeye dedeye bakmaktan cok yorulduk.evde annem babam ben yaşıyoruz. Bizden başka kimseleride yok. Cunku Cocukları yok. Bu surecte arkadaşlarımda yok boyle anlatayım dinlesin birlikte kafa dağıtalım.Bir sevgilim var universitede tanıştık hala devam ediyor 2 sene oldu. tartışsakda oda benden uzakta yaşıyor.Derdimi başta anlatıyordum baktım sıkıldığını hissettim.Anlatsamda fazla yorum yapmıyor.dinler beni ama tek taraflı ben anlatıyorum o hic bir şeyini paylaşmıyor genellıkle.Butun gun evdeyim Kpss sınavına hazırlanıyorum ustelik.2 senedir kafamı toplayıp odaklanamıyorum bile. Tam mutlu oluyorum bu sefer sevgilimle sorun yaşıyoruz. Allaha şukur ailem cok iyi.Annem cok sakin bir kadın. babam anlayışlı.Şimdi eve balkon calışması yapılacak . Ekimin sonuna geldik ders calışmam lazım şimdi evde yine inşaat işi başlayacak. kac milyar para gidecek.Ben gercekten yoruldum. Koyde yaşamıyor olsak belki bu kadar bunalmazdım.Etraf gereksiz insanlarla dolu.Bunalımdan nasıl cıkarım bilmiyorum. Okudugun İcin teşekkur ederim