EKLEME: Coğu arkadaş neden cağırdın o zaman, demiş; ben kimseyi cağırmadım. Eşimin ailesi kendileri yardım etmek istediler, bir problemimiz yok, birbirimizi sever iyi anlaşırız, onları cekiştirmek icin konu acmadım. Sadece bu hengamede cocukların da olması ve herkesin benim icin duzenini değiştirmesi beni geren, bunaltan. Bir de ufak tefek mudahaleler.

Lutfen once okuduğumuzu anlayalım, tamamını okumuyorsak yorum yapmayalım. Gereksiz polemik oluyor.

Merhaba arkadaşlar. Cok uzun kusura bakmayın, icimi doktum ilk defa.
Biz birkac gun once kendi evimize taşındık. Bu surecte sağolsun eşimin annesi birkac gun onceden geldi, evi toparladık. Her zaman bana yardımcı olur ve iyi anlaşırız. Ama bu sefer yuzgoz olduk maalesef. Bizim taşındığımız gun eşimin Ablası gelecekti, bir gun sonra da eşi oğlunu yanımıza bırakacak ve birkac gun kalacaklardı. Bu arada sonraki gun diğer Ablası da gelecekti ve onun cocukları getirip getirmeyeceği belirsiz. Cocukların bir zararı yok bana, ama hepsi internet bağımlısı, ve yeni taşındığımız icin internetimiz yok ve internet olmadığı zaman sıkılıyorlar bana değil annelerine sıkıntı yaratıyorlar, onlar huzursuz olduğunda ben rahat edemiyorum, benim icin bu kadar insanın duzenini bozması kendimi sorumlu hissettiriyor bir de. Geldiği gunden beri şu gun ablan gelir sonra şu da gelir sonra bu da gelir diye surekli konuşulunca, ben de birkac defa hatta eşimin yanında da, internet yok cocuk sıkılacak nasıl olur ki falan dedim. Hatta eşim de cocuğun bir gun sonra gelmesi icin mesaj atmıştı ablasına, soylediğim mantıksız değil. Hem Ablam huzursuz olacak, hem de evde yaklaşık 7-8 kişi varken yerleşmeye calışmak, ne bileyim gerildim. En son nasıl olacak ki dediğimde, kayınvalidemin yuzu duştu, o zaman ablanı Pazar gunu alır giderim ben, cocuğu da getirmesinler, dedesine (kayınbabam) bıraksın babası falan demeye başladı. (Ben ona Pazar donersin sen demiştim, cok yorulduğu icin, dinlen geri gel dedim, meğer o an bana sinirlenince bunu da yanlış anlamış, ama bunu cok onceden demiştim.) Anladım bozulduğunu, anne sen bana bozuldun ama diye başladım buraya yazdıklarımı soyledim, bana değil ablama yapıyor falan diye. Yok bozulmadım falan dedi. Sonra ben babanı arayayım soyleşin diyip duruyor, anne hayır ben boyle bi şey demedim diyorum, yok yok diyor, rahatsızlık falan dile getirdi, ben rahatsız olsam ablamları hicbir işim yokken yatılı cağırmazdım diyorum (ayda en az 1 defa kalırlar bizde, ben de cağırırım gelmek istediklerini bildiğimden, o da soyler gelmek istediğinde), yok gelmesinler ki zaten falan diyor.. cıktı kayınbabamı aradı; ara soyle gelmesin napalım cocuk durmaz senin yanında dursun, soyleyeceksin, falan diyor, şikayet eder gibi, once yok bi şey olmadı, sonra istemiyor napayım diyor falan. Anne telefonu verir misin diyorum, hayır diyor. Beni nasıl gosterdiğinin farkında mısın, teşekkur ederim dedim. Sonra ben kayınbabamı aradım. Baba biz yorgunluğun stresin etkisiyle yanlış anlaştık, aramızda hallederiz, ben bundan dolayı dedim, sen ablamları arama lutfen dedim; tamam kızım dedi. Dondum yanına, biraz laf atıştık, saygısızca değil tabi. Ben bu kadarmışım demek ki, ablamın cocuğunu sığdırmayacağımı duşunebiliyorsun ve daha biz cozmeden babamla konuşup beni nasıl gosteriyorsun dedim; kac gundur aynı şeyi diyorsun dedi. Tekrar aynı şeyleri acıkladım, o cocuğa da kendi bakmak istemiyor normal zamanda bu arada, idare edilmesi zor diye, ama ben suclu oldum şimdi. Her neyse, dedim ki bak anne ben ust uste soyleyip seni duşundurmuş olabilirim, bozulduğunu anladığımda konuşmaya calışıyorum, sen bana yok diyip babamı arıyorsun, ne gerek dedim. Bi şeyler dedi, cozduk sonuc olarak, ne eşimin ne ablamların haberi olmadı.

Eve taşındık, her yer pislik temizlik tam yapılmamış, sinirlerim hopladı. İlk gun de cok iş yaptık, karışmıyorum der ama karışmaya bayılır. (Kotuniyetli değil ama sıkıyor herkesi) Bence şoyle yap diyor mesela, anne ben boyle daha rahatım diyorum, yok ben senin icin diyorum sen kafana gore yap diyor ama yuzu duşuyor. Egoist değilim, ama ne nereye yerleşecek kendisi soyluyor falan, insanız bazen bozuluyorum Allah var. Ve aramızda bu şey yaşandığından dolayı bi soğukluk hissediyorum, huzursuzum. Şimdi 6-7 kişi aynı evde ev yerleştirmeye calışıyoruz. Koyduğum hicbir eşyanın yerini beğenmiyor, her şeyin yeri başka yerde daha iyi olurmuş.. yaptırdığımız coğu şeyin olumsuz yonunu goruyor..

Cok bunaldım, evimde eşimle cocuğumla Başbaşa oturmak istiyorum...