Merhaba kızlar, ne zamandır burada yazılanları okuyordum, ben de icimi dokmek istedim, 2 bucuk senelik evliyim. Anneye duşkun koca cok duydum ama benimkinin annesi babası memlekette, yanımızda bir ablası var, adamın tek derdi o. Evlendipimiz ilk gunden beri eşim surekli ablasına gitmek gelmek, onların surekli bizle birlikte olmalarını istiyor. Ben calışıyorum ve işim yoğun, ailem ise başka şehirde bu arada annem ağır Bi hastalığa yakalandı ve benim aklım surekli ailemde. İki haftada bir haftasonları aileme geliyorum, yemek yapıyorum, camaşır yıkıyorum, yani onlara yardım etmeye calışıyorum. Eşim ve o ailesi de surekli bu kadar sık gitmemem gerektiğini, benim evli olduğumu, eşimin onune iki kap yemek yapıp ta onu ole evde bırakmamak gerektiğini soyluyor. Kac kez annem hastanede yattı, aklım ailemde kalıyor, okula giden bir kardeşim var bana ihtiyacları var diyorum kendimi yiyip bitiriyorum. Tayin isteyip gidelim derim olmadı, bulunan cozum ise herkesin ailesinde hasta varmış. Ben de bunun uzerine ablasıyla kavga ettim. Bunu soyleyen oydu cunku. Kavga ettik ve eşim yanımızda sadece oturup kavgamızı izledi. Eve gittim deli gibi ağlıyorum, cok uzuluyorum bunu yazmaktan ama eşim bana o gece vurdu. Sonrasında ise cantasını toplayıp ailesine giiti. Ve olan oldu ben o evi boşanıcam senden diyip terk ettiğinde hamile olduğumu oğrendim. Ailesiyle beraber birlikte yaşadığımız eve geldiler. Ve ailesinin yanında ister cocugu aldırsın,ister doğrusun ben bosanıyorum dedi. İziz alıp işyerinden ailemin yanına geldim hicbişiy yiyemedim surekli ağlama derken 3 hafta icinde bebeğimi kaybettim. Bebeğim henuz karnındayken yapamadım ve elime gel bizi al dedim, nolucam ben boyle hamile halimle. Geldi aldı ve bebeğimi uzuntuden kaybettim. O gunden sonra asla onu eskisi gibi sevemedim, surekli kavga yaptıgın dan sorumlu olup, affettirmek icin bişiler yapmasını bekledim. Ama annesi ve ablasıyla karşıma gecip onun bir bebek olmadığını sadece bir kan pıhtısı olduğunu soylediler, eşim de tabiiki boyle olduğunu soyledi. Ben tayinleri beklemeye başladım cunku pis cirkef evden gitmiyor, her kavgada beni evden kovuyor, aileme ve bana surekli deli, şizofrenler, ruh hastaları diye hakaretler ediyordu, ve bu surecte benim annem hastaydı ve ailem perişan durumdaydı. Derken annem fenalaştı yoğun bakımları hastane odaları derken annemi kaybettim.sonrası mı, insan kılığına burunmuş Bi yaratıkla evli olduğumu ikinci kez anladım. Ne elim ne ayağım tutarken annemden sonra 3 hafta ailemin yanında kaldığım icin evime gittiğimde dayak yedim. Sırtımdaki cantayla fırlatıldım koridora, surekli bu ev otel mi, istediğinde girip cıkamazsın, ben neyim burda GB cumleler,. Annemin vefatından 6 ay gecti hergun Boke kavga, hakaret, surekli tehdit, hakaret. Neden gitmedin diye soracaksınız, gidemedim, ne elim ne ayağım tutuodu ile gidip gelemiıdum, dedim sen git ben kendimi toparlıyım dava acıcam. Yok protokolu getirip resmen agzıma soktu, imzalamam icin, 5 kuruş talep etmeden imzaladım, sadece devlette iyi bir işim var ben kazanırım dedim, ailesi gelip cirkeflikle evden cıkmamı soylediler, kimseye diyemedim cunku babam, ablam, kardeşim daha olum acısını atlatamamışlar Ken. Bir de surekli istisnasız kendini her konuda haklı gorup, gectim ozru 6 aydır yanıma gelip yatmayan, olum acısına ragmen Bi teselli sozcuğu etmeyen, ve surekli kadınlığıma, insanlığıma laf edip, hakaret eden bir mahluk. Daha fazla dayanamadım ayrıldım evden, protokolu imzalayın eline vermiştim, şimdi ise kendime bu yorgun, bu acılı, kimsesiz halinle yeni Bi hayat kurmaya calışıyorum.