3,5 yıllık evliyim bir de oğlum var. Anne babam ayrı tek cocugum. hayatta hep annemle ikimizdik. Her zorluga goğus gerdik okuttu sahip cıktı her sınavımda bahcede bana dualar etti. Atandım evlendim. Eşimin ailesi huzur vermedi. Annesi annemin yalnız kadın olmasına bile kulp buldu... eşim de pasif bir adam. Babası aşırı baskın ve eşimin ozguvenini yemiş bitirmiş. Bu yaz kaynanamdan dolayı boşanma noktasına gelince, annem cocugum icin ve eşimle de problemim olmadıgından al aileni git mutlu ol dedi.Eşimle annem uzun sure bir arada yapamaz. Daha doğrusu eşim surat astıgı an annem kuser gider. Bu sene sınava girdi unv kazandı.2 yıllık. Şimdi tek başına yaşıyor koca şehirde hicbir akrabası yok. Bir yandan bi uğraş bulup hayata tutundugu icin mutluyum. Diğer yandan annemi cook cokk ozluyorum. 3 sene eşimin doğu gorevi icin ayrı kalacagız ama ben 2 ayda annemsiz oluyorum sanki. Unv iş hayatı evlilik kısacası 27 yıldır annemden ayrılmamıştım. Ziyarete geldi 1 hafta. Ama yetmedi olum gibi gidişi bana. Cok ozluyorum. Terk etmiş gibi hissediyorum. Eşimle yapamazlar yani eşim aile doldurusuyla gelir annemi kırar. Annem dayanamaz ceker gider zaten hassas aman yalnız kaldım yuk oluyorum diye... bilemiyorum nasıl dayanacagım