kızlar cok kotu bir ruh hali icerisindeyim hemen ozetleyeyim eşimle severek evlendik oyle ki evlenirken bir iğne bile aldırmadım birikimimi duğunum icin eşime destek icin harcadım kultur farkımızı goz ardı ettim sonra eşim benden gizli kotu arkadaş cevresi edindi mesleğinden oldu cok ağladım uzuldum yine de desteğe devam ettim o da zaman zaman işsiz zaman zaman asgari ucretle calıştı ben de dedim ki boyle mi devam edeceğiz hep gecici sureliyse destek olmaya devam ederim ama onumu gormek istiyorum cocuğumuz olursa dedim benden kesinlikle cocuk istemediğini soyledi ve evin tum giderlerini her zaman benim odemem gerektiğini soyledi ister razı ol ister boşanalım diyor cocuk istemiyorum diyor kafamı bozarsan evde yatarım işten cıkarım diyor yaşım otuz cocugumuz yok siz olsanız naparsınız evliliğimin devam etmesi icin surekli fedakarlık yapmam gerekiyor dun migren atağı gecirdim hayatımda ilk defa oluyorum sandım aileme soyledim bi dakika durma diyorlar surekli ağlıyorum boşanmış bayan olmak toplumda cok zor ben bi daha kimseye guvenemem cesaretim ve hayattan beklentim kalmadı...