Dun eşim ve ben annemi yemeğe cıkarttık anneler gunu icin. Eşimin annesi başka şehirde. İftardan once aradık, once o konuştu sonra ben, ben ....... teyze anneler gunun kutlu olsun dedim. Nasılsın dedim, iyi akşamlar dedi suratıma kapattı. Eşime arattım tekrar, teyze dediğin icin sinirlenmiş dedi. Şimdi:
1) Eşim de anneme ve babama asla anne bana demez, icimden gelmiyor diyor.
2)Sozumde, nişanımda, duğunumde eşimle bizi boşanma noktası getiren bir kadın. Eşim her zaman haklısın der bana, ama ben yine de goruşurum.
3) Her anneler gununde hediye gonderirdim, 1 kere bile teşekkur etmek icin aramadı, bu sene yollamadım.
4)Ben yanyanayken hep anne derim eşim hayatta anneme demez, oruc ağız teyze cıktı ağzımdan ki 1 yıllık evliyim daha alışamadım, zaten icim anne demeyi de asla almıyor!
5) kandilde anne diye aradım, bayramda taşınacam sen gelince evi yerleştir, ben kızlarıma hic iş yaptırmadım sen yaparsın diyen kadın. Kızları benden buyuk, ben gece gunduz calışıyorum, bayramda evini taşıyacakmışım.Anne diyince de boyle oldu.

Eşim de teyze deme hic bişey deme benim gibi yap diyor ama kadın telefonda bile 1 saat konuşuyor ben nasıl hitap etmeden durayım? Dun annem de ağladı bizim tartışmamıza, anneler gununde yapılacak şey mi kendi egosu icin. Zaten eşimle tek kavgamız gorumce ve kaynana yuzunden oluyor. Değdi mi mubarek gunde? Artık anne diyeceğim varsa da demem, eşim de olsun de kurtul diyor daha cok sinirleniyorum. Eşimin beni anlaması icin ne yapabilirim? Gercekten bu kadının evladının huzurundan cok kendi egosunu duşunmesi beni delirtiyor!