Merhabalar, buyuk bir dert değil belki ama ne zamandır zihnimi kurcalayan bir konu var. Sizlere danışmak istedim.

Benim ta ilkokul yıllarından beri bir arkadaşım var, kardeş gibi buyuduk; beraber yedik-ictik birbirimizde kaldık aileler birbirini tanır, her şeyimi - her şeyimizi bilirler. Tabii o zamanlar cocuktuk, insan buyuyunce hicbirşey aynı kalmadığı gibi ilişkiler de aynı kalmıyor.

Her arkadaşlıklarda olduğu gibi ara ara bozuşurduk, ama asla onemli sebeplerden dolayı değildi. Bir keresinde annem annesiyle konuşurken, annesi anneme X, R ’yi (R ben olayım) cok kıskanıyor, tamam arkadaşlar ama evde butun gun onu anlatıyor, bende neden R ’de olan şeyler yok? Ben neden R gibi bir hayat yaşamıyorum? Vs gbi...
Annesine bunları anlattığı donemler lise donemlerimizdi gerci, şimdi cok eskide kaldı sonucta. Boyle anlatıyorum ama bağlayacağım; şuanda ikimiz de koskoca kadınlarız sonucta, gecmişteki donemlerde hissettiği şeyleri şuan hala hissettiğine ihtimal bile vermek istemiyorum.
Universite yıllarında bir ara sacma bir sebepten bozuşmuştuk, sonra bi 6-7 sene hic konuşmadık goruşmedik, sosyal medyada bile birbirimizde ekli değildik.

Yıllar sonra aynı muhitte olduğumuzdan dolayı bir restoranda karşılaştık, aradan kac yıl gecti sonucta ben evlenmiştim; nasılsın dedi tebrik etti beni vs.. oyle sohbet acıldı. Orada yan yana masalardaydık sohbet ettik, kalkarken goruşelim yeniden dedik numaralarımızı aldık instagramdan ekleştik bitti.

Ogun bugundur uc senedir bu arkadaşımla yeniden goruşuyoruz. Ama hicbir zaman eskisi gibi olamadık sanki, evet yıllar suren bir dostluk (ya da adına ben dostluk diyorum bilmiyorum.) herşey cocukluktaki gibi saf masum da kalmıyor o evlendi ayrıldı ben hala evliyim vs; tamam onlar onemli değil de , asıl onemli olan cocuklukta onu kardeş gibi gorurdum; şimdi goremiyorum mesela. Guvenemiyorum, herşeyimi anlatamıyorum. Anlatsam da biliyorum ki beni birilerine anlatır, eskiden de anlatıyordu cunku diğer arkadaşları benim herşeyimi biliyordu cunku.

Bu arkadaşımın aynı zamanda (benim kadar eski değil ama) liseden kalan cok samimi bir arkadaşı daha var, biz onunla bir turlu anlaşamadık, sevemedik de birbirimizi. Bunu o da biliyor. Bizi bir araya getirmiyor zaten hic. Goruşmediğimiz zamanlarda onlar hic kopmadı yalnız, hep birbirleriyle goruştuler. Zaten arkadaş değil kardeşim diyorlar birbirlerine, neyse.
Şuan ailesiyle başka bir şehirde, ara ara birkac ayda bir geliyor oyle goruşuyoruz, ama geldiğinde ilk beni arıyor mesela goruşelim diye, gecen geldiği ilk gun goruştuk daha yeni geldim gece dedi. Beni aramış hemen.
Telefonla da sık sık arıyor konuşuyoruz halimi hatrımı soruyor, sitem ediyor hatta bana hic aramıyorsun diye.
Size sormak istediğim şey; hem bana yakın gorunuyor, hem cok uzak. Hem artık eskisi gibi sevmiyormuş gibi gorunuyor, hem de seviyor gibi. Anlayamıyorum.
Sosyal medyada bahsettiğim kankasına ‘guzellik ’, ‘seni yerim ’ ‘cok seviyorum ‘ ‘canım kardeşim ’ vs. Yazabiliyor, ama bana asla oyle değil. Bazen fotoğraflarımı bile beğenmiyor. Acaba ben de ona karşı eskisi gibi değilim, bu mu soğukluk yaratıyor aramızda? Ama cocukluk gibi olamayız ki zaten, cocukken her anımız birlikteydi.
Bunu ona sormayı kendime de yediremiyorum, aradığında ya da goruşmek istediğinde sıcak davranmaya calışıyorum ama neden eskisi gibi olamadığımızı cok merak ediyorum.
Konuyu ona acmalı mıyım? Sizce o uzun sure goruşmediğimiz donem araya cidden soğukluk mu girdi?