Merhaba, konum biraz ic dokme olacak. 26 yaşındayım, iyi bir mesleğim kazancım var, dış gorunuş olarak cok beğenilen bir insanım. Cevremde genelde ilgi cekerim. Yani yerimde başkası olsa yuruyen ozguven olur ama ben icten ice o kadar zayıfım ki. Duygularım ve mantıgım karmakarışık. İc dunyam huzursuz, dinginlik hayatıma cok uzak. Son 3 yıldır benzer donguleri yaşayıp duruyorum.

Duygusal ilişkiler, hepsi istenmekle ilgi gormekle başlıyor, seviliyorum sonra bir şekilde terkediliyorum ve kabullenemiyorum. Coğunda haklı olduğum halde bırakmıyorum ilişkiyi cunku kaybedersem yok olacağım sanki sımsıkı tutunuyorum o ilişkiye. Ve hazin son benim bu tavrım karşımdakini olabildiğince havaya sokuyor ve ben yapışkan o ise vicdansızın teki oluyor. Bu dongu 3 yıldır 3 ilişkide bu şekilde gitti. Son ilişkim yeni bitti henuz bir donuş yok ama diğerleri pişmanlıklarını, aslında benim haklı olduğumu cok iyi olduğumu bla bla soylediler. Dun eski sevgilimle goruştum, hala bana ilgisi var ama dengesiz tavırlar icinde, ben ona yeni biten ilişkimden bahsettim şaşırdı benim bir ilişkim olduğunu bilmiyordu. Aslımda biz onla ayrılmıştık ama surekli yazıyordu iletişim vardı arkadaş gibi konuşuyorduk ve kafasında benim hep onu seveceğime inanıyordu sanırım o sebeple o şaşkınlığı ve uzgunluğu yuzunden okudum. Boşver haklısın vs birşeyler dedi bana. Sonra ayrılırken elimi tuttu kendine cekti sarıldı. İttim istemiyorum dedim. Bıraktı pişman oldu sonra aradı ozur diledi nasıl oldu anlamadım vs dedi bende seni hayatımda istemiyorum hicbir şekilde dedim, sonra engelledi beni telden . Ama ben nasıl bir acizim ki instagramdan yazdım birkac saat sonra. Keşke olmasaydı ama oldu kendini kotu hissetme dedim cevap vermedi. İcim aşırı huzursuz onunla tamamen iletişimi koparmaya bile tum olanlara rağmen icim elvermiyor. Yani vazgecemiyorum benim icin bir hastalık gibi. Bırakmam gereken şeyleri bırakamıyorum sonra da haklıyken haksız oluyorum.

Acizim, hastayım galiba. Benim cevremdeki kimse benim boyle şeyler yaşadığıma ihtimal vermez. Ama icimdeki bu boşluk, bu vazgecememe, bırakamama, yanlış insanlara takılıp kalma beni hep dibe cekiyor ve boyle iğrenc şeyler yaşatıyor.

Yalnızlıktan zevk alma, kendini sevme saygı duyma, kimseye ihtiyac duymadan(duygusal anlamda) yaşamak nasıl birşey soyler misiniz? Ve ben neden boyle bir insan oldum bu dongu nasıl kırılacak? Psikoloğa gittim bir hafta devam edeceğim ama sadece yaşadıklarımı anlatmak bile beni yoruyor.