Kızlar nereden başlasam bilemiyorum. Cok doldum. Anlatacak kimsem yok. Desteğe ihtiyacım var sadece.
Eşimle tartışmalarımız olurdu. Ama eşimin bana son zamanlarda ne sevgisi ne de saygısı kalmadı. Artık yapamadığım bir şeyde "bereriksiz, beyinsiz, salak" cumlelerini cok duyar olmuştum. Bunlardan rahatsız olduğumu kırıldığımı, uzulduğumu dile getirdim. Ama umursamadı bile.
Bir kac gun once yeni telefon almaya karar verdik. Ben kredi cektim. Eşim telefonu satacağını soyledi.
Bende ne yapacaksın o parayı dedim. Sanane dedi. Ve tartışmaya başladık. (Para konusunda guvensizdim. Daha once yalanlar soyledi.) Ertesi gun şaka yaptığını soyledi. Şaka bile kaldıramadığımı soyledi. Bende boyle şakalar yapma o zaman dedim.
Krediyi cektiğimde yanıma gelip banka hesabına aktarmamı soyledi. Bende telefonu verip IBAN numaranı yaz dedim. Butun paranı aldım dedi. Neden aldın geri kalan parayla planım vardı dedim. Ertesi gun beni işten aldığında patladı resmen. Ne var alttarafı 6bin cektin ne paraymış dedi. Bende geri kalan parayla altın alacaktım dedim. Ben 40 bin cektim lafını ettim mi dedi. Beraber yaptık. Bugune kadar lafını etmedim. Gonullu olarak sana butun takılarımı verdim dedim. Bizim icin yaptım dedi. Bende bizim icin yaptım ama yapmayasam belki kıymetli olurdum dedim.
Ertesi gun yani dun hasta olarak uyandum. Kuafor randevuma gittim. Anneme gittim. Telefondan cok anlamadığım icin kardeşime sim kartını yapmasını istedim. Eşime yap desem hakaret edecekti yine. Annemde kahvaltı yaparken annemi aradı. Annem telefonu bana verdi. Sert ve azarlar gibi neredesin ne yapmaya calışıyorsun dedi. Bende ne yapacaksın beni birazdan gelirim dedim.
Eve gittiğimde yoktu. Cok halsiz ve surekli cıkartıyordum.
Eve geldi. Bağırarak niye geldin git bu evden. Seni sevmiyorum. Boşanalım. Hayatımı mahvettin. Hakaretler. Tek sevdiğim huyun kalmıştı. Para muhabbeti yapmaman. Onu da yaptın. Kendimi anlatmaya calıştım. Ama olmadı. Ailemi cağırmış hastayım diye. Annemeler hastaneye goturdu. Serum takıldı. Vertigo teşhisi konuldu. Eşimde yanımdaydı. Sevdiğim yemeği yaptırmış.
Dun gece annemlerde kaldım. Sabah uyandım eve gittim. Kapıyı actı yine aynı sozler niye geldin. İstemiyorum seni. Azıcık gururun varsa git dedi. Sen bu evle ilgili herşeyi bana oğrettin yapabilirim tek basima. Kadın bile olamadın sozleri.
Son sozum sana asla hakkımı helal etmiyorum.
Annemi aradım geldiler. Annem herşeyi biliyordu. Annem saf iyi niyetli kızımı ezdin surekli yazıklar olsun dedi. Babam bu evliliğe karşıydı. Yapamazsın demişti. Haklıymış.
Buyuk hayaller kurduğum, icimde 1 gram kotuluk olmadığı, canımdan cok sevdiğim adam yabancıydı. Herşey bitmişti.
Eşimden cocuğum olsun cok istedim. 3 ay once duşuk yaptığımda nasıl uzulmuştuk. Yanımdaydı.
Herşey şimdi kabus gibi.
Desteğinize ihtiyacım var kızlar.
Anlatacak kimsem de yok. Ne yapacağım şimdi ben. Cok mutsuzum.
Şimdi ailemin yanındayım.
Evli yada sevgili gorsem eski eşimle anılarımız geliyor. Sonra soylediklerini, yasattıkları gelince iyi hissediyorum.
Gun icinde cok kotu hissediyorum. Ağlama krizlerine giriyorum.
Ne zaman gececek butun bunlar?