Arkadaşlar, 3 ayı gecti evlendim. Cok zorlu sureclerden gectik. Sevgililik donemimizdi haric 3,5 sene nişanlı kaldık. Kavuştuk nihayet birbirimize ve evimize. Cok şukur gayet mutluyuz.
Kayınailem ile ilgili ister istemez kafama takılan şeyler var ama cok sallamamak gerekiyor diye duşunuyorum.
Diğer taraftan kendi ailem ile ilgili de bu yaşıma kadar beni uzen cok şey oldu. Ama konu bunlar değil.
Canım istemiyor iki aile ile de goruşmek. Kulfet geliyor uzerime.
Ne bizimkilere ne esiminkilere. İşin enteresan kısmı o da hic istemiyor.
Bir tavır olsun diye vs değil.
Canımız gitmek o kadar saatimizi orada gecirmek istemiyoruz. Bize gelin diyoruz iki tarafta gelmiyor oyle cok.
İster istemez gidiyoruz ama sırf sorun cıkmasın diye.Kayınvalidemler cok yakın zaten haftada bir yada bir iş icin yada şu yemek var seversin diye ısrarla cağırdılarsa iki kez uğruyoruz oyle uzun zamanlı oturmalara değil.

(kayınbabam en az iki gune bir bize 10-15 gune de diğer tarafa gideceksiniz dedi evlendiğimizin hemen ertesi gunu bunun icin bile canım onun soylediği surecte gitmek istemiyorum. Ust uste iki gun gidip sonra hic gitmediğim de oluyor. Eşim de sırf bu yuzden bir an once şehir dışına cıkmak istiyor )

bizimkilerin de evi nispeten daha uzak haftada bir birlikte ikinciye de ben tek gidiyorum nadiren.
arabamız da yok onlar bırakıyorlar genel de iki kez gidip geleceğinize direk bize gelin diyoruz.

İnsan niye istemez ailelerine gitmek bilmiyorum.
Konfor alanımızda mı cıkmak istemiyorum yoksa bir bunalımın başlangıcı mı bilmiyorum ama takıyorum kafama ister istemez.