5 senelik evliyim. Iki bucuk yaşında bir cocuğumuz var. Ikimizde calışıyoruz. Ne yazık ki aynı kurumdayız. Bende aşk sevgi kalmadı. Evliliğin bitmesi icin yeterli sebepler ama bitirme konuşmasını bir turlu yapamıyoruz. Cunku surekli dısarıda. Yok toplanti, yok antrenman, yok kahve vs. Haftada bir gun cocuga bakıyordu sabah 9 aksam 6ya kadar.
Sanırsınız dunyanın yukunu yuklenmis. Hediye aldım fakat evliligi kurtarmak icin degil, mutlu olsun diye. Yeni yil hediyesi niyetine. Arkadasima alir gibi. Bu adam her aksam cocuk pesinden aglarken cıkıyor, ben agladigi icin cocuga kiziyorum.
Nasilsa evle alakasi yok, cocugun duyguları umrunda degil. Biz nicin aynı evde yaşıyoruz? Bir senedir bunu sorguluyorum. Dışarıya evli gorunuyoruz sadece ki boyle bir cabam yok. Birbirimizden ziyade ailelere anlatmaktan anlamamalarından kacıyoruz sanırım. Kafam kalbim bomboş. Onun yuzunden cocuguma kızmak istemiyorum artık. En azından bunu dile getireceğim.