İyi geceler hanimlar. İki bucuk yaşında bir bebegim var. Butun gun tum enerjimi ona harcıyorum. Yemesi icmesi giymesi oyması banyosu derken bir de ev işleri artı yemekler hopp akşam oluyor. İnanır misiniz, erkenden kalkıyorum ve yatana kadar bebeğimin bir oğunu sarkmasin, oyun da oynayalım, kitapta okuyalım diye diye zar zor gunu bitiriyorum. Gun icinde ne bir dinlenme ne bir şey. gunduz uyuduğu bir bucuk saat haric.

Bir yere gitsem ya da gunler oncesinden haberli gelecek bir misafirim olsa ayda yılda bir cok stres yapıyorum cunku evim hic temiz kalmıyor eee derin temizlik yapmadan da icime sinmez. Akraba, tanıdık, eş dost bizden cok yerlere, perdelere, camlara bakıyor malum . : ) O yuzden de mumkun oldugunca.misafir olaylarından uzak duruyorum, zaten bebeğim bana zorluk olarak yeter diyorum bir de misafiri kaldiramam duşuncesindeyim. Bir eltim var. İki cocuklu biri buyuk biri kucuk, kadın iki gunde bir aksama kadar misafirleriyle gunu geciriyor. Bazı akşamlar da misafir ağırlıyor. Duşunuyorum, ya diyorum ben mi tuhafim? Ben biri gelince bebeğimin duzeni bozuluyor diye kendi hayatimdan bu kadar kisarken, elti ya da başkası nasıl bu kadar misafir agirlayip, bebekle ilgilenebiliyor? İnanın amacım eltiyi yermek falan değil, sadece elti değil ki, cevremde boyle cok anne var. Kaynana tarafim, misafir sevmediğimi ima etmeye başladı. Eltime bakınca evet oyle gorunuyorum ama bebeğim herşeyden once gelmeli, abartıyor muyum?