Gecen haftadan beri olanları anlatmak istiyorum. Kayınvalidemler gunu birlik şehir dışında idi evde yaşlı bir anneanne var yalnız kalmasın diye (cok aşırı yoğun gorumcem okulda kafede takıldığı icin) yanına gunduz gittim, akşam da eşim geldi. Gec vakte kadar yanımda durduk gorumce gelince teslim edip gittik.
Salı carşamba cağırmak istediler ama işlerimizin olduğunu soyledi hep eşim. Perşembe gunu kısa bi ziyarete gittik.
Cuma gunduz kayınvalidemin misafiri varmış cağırdı benim dershanem var dedim gitmedim.
Cuma akşam yine cağırdılar eşim iş cıkışında aramış kayınbabam bahcede iş var akşamdan halledelim yarın rahat otururuz diyerek.
Bizim de tanışma yıldonumumuz olduğu icin hazırlık yapmıştım hic bahsetmedim. Salon oylece hazır duruyordu. Ben gitmek istemiyorum daha dun oradaydık, cumartesi teyzen gelecek yine gideceğiz dedim. Kayınvalidemle cumartesi akşamı bir yere gitmek icin sozleşmiştik zaten ona binaen dedim. İlk kez belki boyle bir şey icin trip attım oturma odasına gecip uzerine battaniyeyi alıp uyudum. Sinirlenince uyumayı tercih ederim genel olarak.
O sırada eşim gitti geldi zannettim tabi ben. Ama gitmemiş.
Bi uyandım ayağımın altında oturmuş, ben de kus olduğumu belli ettim. Bir şekilde af diledi salonu sonradan gormuş ozur diledi. Camaşırları asmış o uykum sırasında.
Cumartesi oğleye doğru eşimi cağırdılar o gitti ben sonradan gelirim dedim. Gittim de oturduk beraber sonra akşam olunca da kayınvalidem ve teyzesi ile birlikte gideceğimiz yere gittik.
Tam arabadan ineceğim teyzesi yarın ben gidiyorum muhakkak gelin dedi. Ki yakın bir şehirde oturuyorlar neredeyse her hafta buradalar. Siz bize buyrun gelin dedim geciştirdim ama cok cok sinirlendim.
Her gun her gun gitmemizi beklediklerini son bir haftada kac kez soylediler bilmiyorum.
En son eve geldim eşime bi ağladım her gun her gun ne bu boyle gormuyor musun hayatımıza mudahale ediyorlar bizim de kendi işimiz benim de ailem arkadaşlarımız dersimiz var. Gerekirse bomboş yatarız kimseyi ilgilendirmez bu durum dedim. Bir suru icimi doktum duğun zamanı beni uzen, eşim yokken bana sokulan lafları anlattım. Baya doktum yani. Eşim de bu kadar şeyi niye sakladın şimdiye kadar dedi. Huzurumuzun kacmamasını ben istiyorum cunku sadece dedim. Bunları gelip sana her defasında anlatsam mutlu kalır mıydık dedim. Anlattım o da kendince yaşadıkları şeyleri anlattı.
Tabii pazar oldu erkenden arandık. Eşim akşama bakarız şimdi işim var dedi.
Kendimiz gezdik evimizin işini hallettik. Biraz da rahatsızım ama eşim lutfen benim icin hemen 15 20 dakika hatrım icin gidip gelelim dedi. Ben de bu son dedim. Senin icin gidiyorum bundan sonrasında sen benim hatrımı saymamış olursun dedim.
Tabi biz gittik gorumcem kek yaptı cay hazırladı hic kalkmadım yardıma falan cidden rahatsızım da keki bulaşığı her şeyi bıraktı ve annesine gelip acil kıyafet almam lazım dedi ve cıktılar. Bize de cıkarken teyzenizi uğurlamadan gitmeyin oldu. Eşim kalktı o mutfağı topladı. Teyzeyi uğurladık gece 10 oldu. 15 20 dakikalık macera yine 3 saati gecti.
Bugun salı ve yine arandım. Dayılarınız geldi hadi gel diye. Benim teyzem gelse eşim mi gidecek ya Allah aşkına. Gelemem işim var dedim kayınvalideme ama resmen bozuldu.
Biraz duşunur insan ya biraz duşunur. Bu cocuklar daha yeni evli, calışıyorlar yoğunlar. Gecen hafta neredeyse her gun geldiler.

Ve tıpkı eşime dediğim gibi zaman bu zamandır deyip hizaya cekip bizi yoksaymaya calışıyorlar. İlk etapta biz yeterince ziyaret ettik, ona rağmen adımız geldi olmadı.

Bu surecte eşim destek olacağım ben senin korkularını da anlıyorum bana iyi ki anlattın dikkat edeceğim. Sen de gerekirse benim uzerine at eşimin işi var de gec dedi.
Ama yine de ısrarcı ve otoriter bir kayınvalidem var.
Nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Ama icim huzursuz gunlerdir.