Yillar gectikce hayati kaciriyormusum gibi geliyor?29 yasindayim,30'a girdim.Daha dun universitede okuyordum.Simdi meslege baslamisim ve 7.yilimdayim.Garip bir sekilde yaşlanıyorum. Insan yaslandikca daha kotu olacakmis gibi hissediyorum.Yaslanmak kotu bir sey mi?30'u bile kabul edemezken 50 de 60 da napcam ben.O gunleri gorup gormeyeceğim bile mechul gerci de..Sendrom gibi bir durum yasiyorum.Bekarim bir de.Yasitlarim coluk cocuga karisti ben hala yalniz.Gerci benim tercihim.Ama uyumlu olabileceğim bir insan da yok.onceden umitliydim bu konuda.Anlasmak kolaydir saniyordum.Yillar gectikce herkesle anlasilmazmis onu anladim.Hah iste bu dedigim biri dr cikmadi ki.Kimle gorustiysem bunla omur gecnez dedim.Sanki kacan bir treni kosturarak yakalamaya calışıyor gibiyim.Ama yanlis trene de binmek istemem..Yaslanmak kotu bir sey mi?Insan ruh esini nasil bulur?Ya cocugum olmazsa ki ben sinif ogretmeniyim ve cocuklara asigim..Yogun olmasa da boyle kaygilar icindeyim.Yardim eder misiniz bana?