kızlar sadece dertleşmek istedim. kafam artık darmaduman.
ailemdeki bir hastalıktan dolayı buyuk aile uyeleri bize taşındı gibi bir şey- evde kediden rahatsız oldular, kediyle beraber ben de ayrıldım.
kedi, bana cok yakın oturan ve yalnız yaşayan erkek arkadaşımın evine taşındı, ben de onunla gittim kısacası. haftanın bir iki gunu kendi evime donuyorum geri kalan surede orada kalıyorum.
fakat ilişki cok yeniydi. daha birbucuk ay olmamıştı. 20 gundur falan da adamın evindeyiz.
ağırdan almak istiyordum bu ilişkiyi, şimdi karı kocaya bağladık. hani ilişkinin bu denli hızlı gitmesi, cazibemi kaybettirdi sanki.
ve biraz da kendimi sığıntı gibi hissediyorum- asla o hissettirmiyor yalan olmasın, aksine hep cok kibar, mutlu davranıyor- ama bana fazla geldi. biraz boğuluyorum ben.
bizi yuk gibi gormesin diye surekli temizlik yapan, hani maddi olarak ona katkıda bulunmaya calışan falan birine donuştum. ne bileyim eşyalarımı ortada bırakmıyorum hep bir valiz gibi bir şeye koyuyorum, banyoda sac kremimi falan bile bırakmadan hemen topluyorum, sanki yokmuşum gibi duzeni bozulmasın gibi davranıyorum. kedim de cok usludur sağ olsun, varlığı yokluğu bir onun da ama hep yuk gibiyim kendi adıma. ya ben cidden ne yapacağımı şaşırdım. bazı yakın cevrem "bu iyi bir şey, evlenecekseniz birbirinizi tanımış olursunuz" diyor. tamam da zamanla da tanıyabilirdik ya.
ben 32'yim o 36.
sayfa 17'ye guncelleme ekledim, buraya da ekleyeyim...
GUNCELLEME...
Kızlar dayım size yazdığım ilk gunden beri hastanede yattı o yuzden ben de evime dondum kediyle on gundur. hatta bu kez de erkek arkadaşım bana geldi bende kaldı. alıştık herhalde ondan oldu. dayım bir muddet daha hastanede kalacak gibi, cıkarsa gene bana yol gozukuyor.
fakat bu kez bir secenek buldum. hemen kendi evimin karşısında bir 1+1 var kiralık. orayı tutacağım. bir yatak, bir tv, kanepe falan yeter herhalde 10 bine falan hallederim. istersem yemeğe, camaşıra eve falan da gelebilirim cok zorlamaz. erkek arkadaşıma da ara sıra giderim, o da gelir ama kendi isteğimizle olur.