Konuya nerden başlayacağımı bilmiyorum , kısaca ozetlemek istiyorum.

33 yaşındayım bu zaman a kadar evlilik hayalim ve duşuncem olmadı, karşılaştığım kişilerde hep beni buna inandıracak birini istedim o yuzden hayali olmadı..
karşıma da bu zamana kadar cıkan kişilerde boyle bir durum olmadı, beni isteyeni ben istemedim , benim istediklerimlede o boyuta gelemedi...

10 gun konuşma sonrası goruşmemiz oldu , 36 yasında kendisi( bu zaman a kadar genelde polis ve askerleden hep uzak durdum , sevmediğin ot başında biter misali)
ilk karşılaşmada evlenmek istediğini , duzgun bir kız aradığını beğeni olduktan sonra kriterler uyuyosa zamanla sevginin oluşacağını soyledi bana... kendisi hoş eli yuzu duzgun boş bi adam gibi gelmedi ama o elektiriği alamamıştım ve bunu dile getirdim ben evlilik duşunmuyorum , cocukta ... sevmek sevilmek ve bu onemli kararı alabileceğim inancağım biri olsun istiyorum dedim direk..
oda bana biz bence birbirimiz icin şansız lutfen direk red etme , daha once red edenlere bir israrı olmamış dediği doğru ise
ben eve gidince arkadaşlarıma paylaştım bu durumu ( coğu evlenmeyi bekleyen , duzgun biri cıksın bunu isteyen erkek ile karşılaşma fikri icinde olduğu icin herkes tabi olumlu baktı ve etkilediler bi goruş değerlendir bilemezsin vs vs zamanla ısınırsınlar )

neyse ben gorsel olarak tarzım olduğu icin goruşmeye devam ettim kendisi ile, biz kendimizi hopaa evlilik duğun nişan soz yuzuk eşya olayları icinde bulduk tabi birbirmizi tanımadığımız icin, o ben ne istersem evet dedi.(yanlız bu zamana kadar hızlı yaşamış o sebepten bi birikimi olmamış bana aldığı maasla gecınıp gecınemeyecegımı herseyı kendi yapacagını soyledi )bende beni cok istemesinin heycanı abarttım.. sağlıklı duşunmeden bi memur nasıl alabilir demeden ki paragoz luks beklentisi biri olmadığım halde oyle gorundum buda beni yanlış anlayıp ayrıldı benden..
tabi kacan kovalanır 1 bucuk ay beni surundurdu denedi falan biz tekrar başladık
biliyorum arkadaşlar cok uzun oldu inş sıkılmadan okur bana fikir verebilirsiniz.

şimdi icinde bulunduğum durum şu şekilde;
ikimizde hatalarımızı anlayarak yol almaya başladık 1 aydır da bu yonde oda kendi gostererek ilerledi..
o mantıklı birisi ben duygusal
iyi yonleri ni kotu yonlerini duşunuyorum şu zamanda belkide karşılasabılecegim evlenebilecek biri belkide
ama benim korkularım var ben hic evlilik duşunmedim korktum hep yada sevgiyi tadamadım ilişki nedir bilmiyorum, karsıma cıkan kısılerı de genelde ya cinsel istekleri oldugu ıcın eledim yada baska mevzular oldu ...
Annem cok istiyor, cevremde ki bekar kalan arkadaşlarımın arayışıda bu şekilde, herkes bu saaten sonra şk sevgi evliliği olmaz olsada bi sure sonra biter duşuncesinde ... şimdi babam dısında herkes biliyor, şark gorevi oldugu icin hemen soz nişan olsun nikah yapalım istiyor... (benim maddi yonden bi durumum var o olmadan bu soz olayı olsun da istemiyorum, herseyı kendimiz yapacagız kredi cekip ortak odeyecegız o sebepten beklemek istiyorum biraz bu sefer iş ciddileşince kacmaya başladın bahanelere sıgındın demelere başlıyor) gecen hafta yuzuk baktık bugunde almaya gidilecek
ben 1 haftadır uyku uyuyamıyorum, kafam catlıyacak arkadaslarıma anlatsam anlamayacak , annemin idael damat adayı bırakmamı istemiyor...tek istediiği benim evlenmem bunlar icinde bogusurken birde manevi sıkışılık yasıyorum... ayrılmak istemiyorum, yogun duygum yok , ama mantıgımla dusununce ortak noktalarımız var, bilmiyorum..ona birşey dediğimde akıllı ol deyip tersliyor dertlesemiyorum ilk zamanki durumdan dolayı, bahane bulma iş ciddiye bindi kacmak istiyorsun diyor...
cok bunalımdayım ve beynim catlıyor napacağımı nasıl yol izliceğimi bilmiyorum. ve yeni biri hayalim yok.. okadar cok şey yazmak istiyorumki ellerime dokulmuyor icimdeki şeyler
bana lutfen akli selim şekilde yol gosterin...