Merhaba arkadaşlar,
Uzun zamandır foruma uğramıyordum. Bugun cok ciddi olmayan ama canımı da sıkan bir olay yaşadım. "Bu durumu cocuğu olan bir arkadaşıma sormalıyım!" diye duşunurken burası geldi aklıma. Şoyle ki; abla diye hitap ettiğim bir arkadaşım var. Yıllar onceki iş ilişkimiz ve mesleğinden oturu kendisine cok saygı duyarım. Belirli aralıklarla telefonla ya da yuzyuze goruşuruz. Yine boyle bir goruşme icin gun belirlemiştik. Hatta ozellikle pazartesi gunu olsun demiştik. Onceki birkac pzt gununde ya onun bir işi cıktı ya da benim, erteledik mecburen. Sonra yarın icin sozleştik. Oğlunun grip olduğunu, yarın hastaneye gotureceğini soyledi ve dedi ki, "iyileşince goruşuruz."
Şaşırdım, ne diyebilirdim ki. Tamam dedim. Hatta bulunduğu mahalleye zaten gideceğimi, saatini kesinleştireyim diye ona sorduğumu soyledim. Yine aynı cevap.
Kendisi titiz biridir. Hatta şoyle soyleyeyim, haddinden fazla korumacı bir anne olduğunu duşunuyorum. Oğlu 2 yaşında. Ve ona sahip olabilmek icin cok emek verdiler. Ona karşı bu hassasiyetini anlıyor ve saygı duyuyorum ama kabul etmemesine de şaşırmaktan kendimi alamıyorum. Hatta ne şaşırması, basbaya bozuldum yani! Kendimi kotu hissettim.
Ben evliyim ama cocuğum yok. Bu durum normal mi, acaba ben mi anlayamadım?