baya uzun oldu şimdiden ozur dilerim.
9 yıl oldu evleneli. bu dokuz yılda uc şehir değiştirdik. Ben evlenirken bana aşık sanıyordum ama o işine aşıkmış. cocuğumuz da olmadı. kaldık hep başbaşa. ama cok yıprandık, kırıldık dokulduk.
babam evine bakmayan alkolik bir adamdı, annem hastanede temzilik yaparak baktı bize. bi gecekondumuz vardı annem de calışıp hem bize hem eve bakardı. babam dışarda aslan kesilirdi. her şeyi ben yapiyorum, evin direğiyim !!! icmeye gitmek icin bile sağdan soldan para bulurdu. anneme o kadar cok kızardım ki neden cekiyorsun bu adamı zaten para kazanıyorsun gel gidelim burnu surtsun diye yalvarırdım. ne doverdi annemi. uc cocuk ikisi kız.. elalem ne der koyunde kaybolmuştu annem. cok kızıyordum cok.
universiteyi bitirdim ertesi sene evlendim. eşim peşimden cok koşmuştu. universitedeyken icerdi arada eşim ama evlenince bırakacağını zaten ayda yılda bir ictiğini soylerdi. sozune kandım evlendim. maaşı arttıkca alkol duşkunluğu arttı. şu anda haftanın beş gunu iciyor. o iki gunde ben hırgur yapmayım diye ya da iş yerinde kaldığı icin icmiyor. sigaradan hic bahsetmeyim gunde 3 paket. eşimin hırıguru yok. fiziksel şiddet uygulamaz. babamdan farklı tek iyi yanı bu. babamı ne kadar eleştirdiysem hepsini eşimde buldum.
muğlaya taşındık 3 yıl evvel.. arkadaşım komşum yok. evde yapayalnız oturuyorum tum gun. o da sıkıntı değilde eşimin işten gelip telefonu eline alıp yatana kadar benımle hic konuşmaması benı cok incitiyor. gercekten biz hic muhabbet etmiyoruz. yalvarıyorum bazen ne olur telefonu bırak biraz muhabbet et diye ama ne konuşcam ki senle diyor. babam anneme fiziksel şiddet uygulardı ama eşim bana psikolojik şiddet uyguluyor. her kavgamızda boşanmak istediğini soyluyor. oyle cok buyuk kavgalarımız olmaz. kucucuk bir tartışma bile hemen boşanma mevzusunu acar. kilolusun, evde oturuyorsun, niye tezgahta bulaşık var ne yaptın tum gun, ataanamadın, sen zaten oğlen 12 den once kalkmazsın, anca yat, kocan getirsin sen ye, sana hicbir şey yakışmıyor, dişin yamuk, ne bicim guluyorsun... bir insan birine ne kadar batarsa o kadar batıyorum kocama. mesela annemlerin yanına gitsem gunlerce aramaz sormaz. kocamın benden nefret ettiğini hissediyorum. onun hakaretleri o kadar psikolojimi etkiledi ki artık bende kendimi hicbir işe yaramaz,sevilmeye layık olmayan, ezik bir kadın oldgumu duşunuyorum. psikolojim cok kotu. terketmek istiyorum gidecek yerım yok, kalsam gozumun icine git diye bakan beni kaile almayan konuşmayan bir adamla her gun biraz biraz oluyorum.
gitsem gozu paradan başka bir şey gormeyen alkolik baba
kalsam surekli psikolojik şiddet yapan koca...
siz olsanız benım yerimde ne yapardınız?