herkese merhaba, sorum aslında başlıkta okuduğunuz şey.
kısaca eşimle ilgili bazı sorunlarım var. bu sorunlar bebek doğduktan sonra ortaya cıkmaya başladı. oncesinde 2 yıllık evliydim ve tek bir kavgamız bile yoktu. ama bebekten sonra eşim cok değişti. bebeğine karşı duşkun ama aşıırııı derecede.. yani ona birşey olduğunda panikliyor ama oyle boyle bir panik değil. herşeyi yıkıp dokecek bir panik haline burunuyor.
olay şu: dun akşam bebek aşı olduğu icin ve uyku vakti geldiği icin mızıldanmaya başladı. ben de odaya geldim once emzirip sonra uyutuyorum. her zamanki rutin. ama o kadar ağlama krızıne girdi ki emeyim derken fazla sut yuttu ve tıkandı. oksurmeye başladı. bi yandan da ağlıyor yırtıyor kendini. eşim girdi odaya hızla. aldı bebeği. sırtına falan vurdu etti. bende dedim " noluyo cocuğa boyle".. aldı hemen odadan cıkardı koridora. bende sakinleştirip uyutucam zaten uyumak icin de ağlıyor. " nereye goturuyorsun cocuğu, getirsene" dedim. bana bağırdı birden " kes sesini" diye.. neye uğradığımı şaşırdım. girdi odaya. " ne bağırıyorsun dedim, sen kes sesini". yuzunu bir gorseniz boyle birini dovecek gibi bakıyor. normal değil tavrı..
gitti odadan cocuğu sakinleştirdim uyuttum. geldi yanıma.. ben bişi demedim. sen panikledin diye oyle dedim falan dedi. kaldı ki ben paniklemedim bile. ne var bunda cok buyutuyorsun dedi. ellerim titriyor şuan anlatırken bile. kimseye de anlatamıyorum. bu mevzulardan ailem bile az cok haberdar. onlarla diyalog iyice bozuldu. bu olayı da anlatmak istemedim artık. buraya anlatmak istedim. ne yapmalıyım? siz ne yapardınız, nasıl tepki verirdiniz?

not: arada bebek olmasa boşardım ama o bile kolay olmuyor şu anda. bu kadar panikleyen adam bebeği alıp kacar mı diye bile duşunuyorum. cunku onun bebekle bağı bence sağlıklı bir bağ değil.
not 2: bebek yapmadan once kesinlikle boyle bir yuzu yoktu. hicbir şey sezmedim. sezseydim zaten cocuk yapmazdım. şimdi buyudukce cocuğun psikolojisinden korkar oldum.