Biliyorum bi sınavdayım rabbim derdi verdi dermanınıda verir ; ama bazen bi an geliyo cok zorlanıyorum benim gibimolup mutlu sonla bitenler bana moral olsun diye acıyorum konuyu . Hatta ici dokmek istiyorum sanki şu zor gunlerde beni anlyan yok . Uzun olacak hakkınızı helal edin .
Evlendik evleneli hic korunmadım eşinde bende bebeğimiz olsun cok istedik , taki bundan 3 ay oncesinde gercekle karşılaşana dek . Her ay kendimi hamile hisseder belirti arardım butun kontrollerim duzgun eşimden yana sorunumuzun olduğunu ve doğal yolla olmuyacağını oğrendik . Bu surecte bazı doktorlar daha ılımlı yaklaşırken bazıları insanı darmadağan ediyolar . Bugun istemsizce ağladım , ağlama krizlerim başladı sanki ben bu imtihanla savaşamıyorum gibi . Zoruma gidiyor cok şey . Tup bebek sureci bi an once başlasın istiyorum bende evlat kokusu duyyim saclarını okşayım anne oluyum istiyorum . Az once bi arkadaş heryerim kusmuk annelik bana gore değilmiş yazmış . Onu okuduktan sonra allahım ben o kusmuk dediği birkac aylık bebeğin sut cıkarması icin şuanda varımı yoğumu elimdekini avcumdakini vericem diyorum . Kimseyi yadırgamıyorum yanlış anlaşılmasın kimsede beni yadırgamasın . Ama anne olmak istiyorum bebeğimin sesiyle gece uyanmak istiyorum . Oyle cok istiyorumki . An geliyo sanki hic olmayacak gibi duşunuyorum an geliyo allahım bu da gececek diyorum . Zor bi surec yaşıyorum . Eşim daha sakin yapıda o daha zamana yayıp yapmak istiyor haklıda belki ama bende bi an once surec başlasın istiyorum .surec uzun geliyo her gun başka zor , sanki hic bitmiycek gibi . Yaşayıpta bu surecte benim gibi olumsuzluklara kapılan oldumu ? Birde icimden hic atamadığım bu gerceği oğrenmeden bir sure oncesinde kendini bilmezin biri eşimin ailesinden inşallah bebeğiniz olmaz uğraşırsınız diyen birisi var . O insana icim hic doğrulmuyor. Bu nasıl beddua . İnsan duşmanına yapmaz . Piskolojim alt ust oldu zaten guclu gorunen ama cok naif bir yapım var . Eşime belli etmeden tv izlerken ağlamalar o uzulmesin diye goz yaşlarımı silmem . Boğazımın duğum duğum olması . Allahım sana bıraktım diyorum sabr ya rab . Bu konuyu annemden başkası bilmiyor eşim istemedi kimsenin bilmesini sonraki surecte oldumu olacakmı ne zaman yapıcaksınız diye kimse gereksiz yere kasmasın diye . Lakin insanlar sorduklarında biz geziyoruz şimdilik istemiyoruz vs gibi şeyler diyorum . Ama o an bilr icim buruklaşıyor . Kimseye anlatmaya ve soru cevaplamaya gucum yok cevremdekilere yani .
Kızlar yaşayanlardan ricam benmi abartıyorum ? Benmi gucsuzum ? Sizce nasıl kafama takmaya bilirim her anım bunu duşunmekle geciyor . Kendime eziyet ediyorum kendi kendimin piskolojisini bozdum .