Mrhaba canlar,

Başlıkta okudunuz gibi, şu aralar kendimi yapayalnız hissediyorum.
Oyle bir kaosun icindeyim ki. 1yaşındaki oğlum nerdeyse 1 sene sonra ilk defa babasını tekrardan gorcek. Bu demek te oluyor ki eski eşimi tekrar gormek mecburiyetindeyim. 2 haftaya yakın bir zamanda istanbuldan yanımıza erzuruma gelicek ve ben gunlerce bu yuzden uyku uyuyamiyorum. Nasıl gecicek nasil birbirimizle yine aynı ortamda buluncaz ve konuşcaz gibi bazen kurgu senaryolar geciyor kafamdan.

Asıl sorun kendimi cok yanlız hissetmem. Gun icinde asıl cokta anlamiyorum zaman bir sekil geciyor oğlumla. Sık sık dışarı cıkarız etkinlikler yaparız, ablamla arkadaşınla goruşurum. Ama evde kapımı kapatdigim an eski hayatımı ozluyorum. Yanımda eşim olsun istiyorum beni desteklesin cocuğunla ilgilensin. Maddi manevî durumda destekcim olsun. Yanımda sırf dışarıda arkadaş değilde sanki yanımda eksikliği hissediyorum ve bu benim moralimi 100 den 0 duşurebiliyor saniyeler icinde. Moralim cok bozuk oturup ağladım oluyor şu aralar. 26 yaşında kadınım ve sıklıkla olmasada kendimi kadin gibi hissetmek istiyorum. Cinselik anlamda. Boşandığını 1 seneden fazla oldu ve ben bu hayatdan artik yoruldum. Sizden motive sozler bekliyorum kizlar.