Merhabalar. 2,5 yıllık evliyim. 30 yaşında 8 aylık bir kız evladı olan muhendis bir anneyim. Calışıyorum cok şukur. Aslen Trabzonlu olmama rağmen Elazığda calışmam vesilesiyle Adıyamanlı biriyle evlendim aileler istemedi birsuru sorun yaşandı hala bile annem istemiyor. Kulturumuz herşeyimiz farklı cok zor anlaşıyoruz. Bunu yaşayacağımı biliyordum ama aşarım sandım. Eşimi cok severek evlenmedim iyi bir insandı vicdanı vardı merhameti vardı beni cok seviyordu. İlk seneler herşey yolunda giderken kızıma hamile kaldım. Hamilelikten buyana eşim bambaşka biri oldu. Kavgalar arttı bağırmalar cağırmalar ben onun gozunde saygısız bi insan olmuşum oysaki ben eviyle benimle ilgilenmediği icin surekli ne olması gerektiğini anlatıyordum. Eşime bunların tamamı dırdır geliyordu. Alışmamış ilgi nedir sevmek nasıl gosterilir. Okadar bunaldım ki ondan nefret ediyorum.. ozel işi var eve gec gelir telefonu hic susmaz kızıyla oynar uyumaya gider. Ve eşim hamilelikte korktuğu icin hamilelikten sonrad bu kavgalardan dolayı benimle birlikte olmuyor aynı evde arkadaş gibi bile değiliz. Benim varlığımın bu evde gr onemi yok. Beni duşunmek ilgi gostermek sıfır zaten. Ben ona evde huzur vermiyormuşumm benim saygım yokmuş ben duzelene kadar bana ilgide gostermezmiş benide gormezmiş umrunda değilmişim. Ve okdr aileci birisiki onlar ne derse desin onemli acil kesin yapılması gerekiyor ama konu biz olunca oyle değil bizi bırakıp gider gec gelir umrunda olmaz Benim tek istediğim ilgi sevgi. Bunları gormeyen her kadın soylenir. Okadar bencilki kendi yaptıklarını gormuyor kendimi okdr değersiz hissediyorum ki bana bir akıl verin.