Merhaba kurkcu dukannının guzelleri gene ben
Ben bu sefer bambaşka bir konuyu dert ettim. Kısaca bahsedeyim. Uc senedir bu şirketteyim, binamız her katta farklı departman olacak şekilde konuşlandırılmış ben de bizim departman ve ceo' nun asistanıyım. Cok kafam bozulmadıkca makul, enerjisi cok yuksek, herkese yardım etmekten mutluluk duyan ve ikramı, hediyeler vermeyi seven biriyim. Enerjim sadece bugunku gibi mutsuz olduğumda duşuyor. Yaklaşık 10 kişilik bir ekibiz, bu ekipte gercekten sevdiğim 2-3 kişi vardı. Ofis icerisinde muhabbetimiz, bazen dedikodumuz, ikramlarımız hic sekmedi. Ben defalarca gelin kahve ısmarlıyım, hadi kalkın yemeğe gidelim dedim belki onlarca defa. Ama hep bir bahaneleri oldu. Ay hastayız, ay plan yaptık, ay cocuğa kitap alıcaz vs. Haftaya cıkalım ama diye bitti cumleleri ve bir kez dahi olsa bana nezaketen Viv sen de gel demediler. Her oğlen saat 12 olunca sanki ben yokmuşum gibi onumden kakarakikiri geciyorlar ve ben buna cok uzuluyorum. Deli misin takma insanları diyeceksiniz ama ben Ceo' nun asistanıyım, hepsinin benimle işi oluyor ve ben hepsine yardım ediyorum ( salak kafam) Ama nedense sanki ben vebalıyım gibi benden bir kacınma halindeler.

Ceo asistanıyım dedimse yonetime laf taşımamdan vs. de korkmazlar o şekilde bir yakınlığım zaten yok ust kademelerle, hepimizi ırgat gibi gordukelrinden!

Ben buna aşırı bozuluyorum, ne yapayım ? Cok sacma belki cocuk gibi ama gercekten ben onlara defalarca sormasam diyeceğim ki mecbur değiller ( ki gercekten değiller) ben sana bir hafta once sormuşum, hadi beni yalnız bırakmayın demişim. Bana cok kaba geliyor bu ve bugun cok mutsuzum nasıl yenerim bunu ?